واژه پردیس، همان فردوس و به معنی باغ بهشتی است. محیطی است که بشر آرزوی حضور در آن را داشته و پاداشی اُخروی برای نیکوکاران دنیوی است. پردیس، در دنیای علم و دانش، به محیط های آموزشی نسبت داده می شود که به واسطه نور علم و معرفت که وجهه ای از وجوه خداوند باری تعالی است شاخص گردیده اند و یادآور جاودانگی عالمان و اندیشمندان می باشد. در دنیای سایبر، انتخاب واژه «پردیس مجازی» بیانگر نوعی کمال گرایی برای ایجاد فضایی ایده آل برای انجام تمامی امور اعم از مطالعه و علم آموزی وپژوهش و یا دیگر کارهای حوزه علم دانش، یا همان دانشگاه ها، می باشد. استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش، معمولاً از طریق یادگیری الکترونیکی مشخص می شود. یادگیری الکترونیکی، کاربردی شاخص از فناوری اطلاعات در حوزه آموزش است. ظهور پردیس های مجازی نمونه ای دیگر از نفوذ و کاربرد فناوری اطلاعات در این حوزه می باشد. هرچند پردیس مجازی، مفهوم مهمی در حوزه آموزش است، ولی چارچوب نظری مستحکم و پذیرفته شده ای در این رابطه در میان پژوهشگران وجود ندارد. پردیس مجازی ممکن است در یک مدرسه، یک دانشگاه و یا در محیط کسب و کار ظاهر شود و یا ممکن است کاملاً الکترونیکی یا به صورت ترکیبی باشد. حتی می تواند بخشی از یک دانشگاه یا یک هیئت علمی باشد که امکانات آموزشی را در هر زمان، به صورت تئوری و در هر جا، توسط اینترنت ارائه می دهد. در اروپا که فعالیت های دانشگاه مجازی، یک رویکرد جامع است، پردیس مجازی به عنوان یک چارچوب مفهومی گسترده برای ابزار، خدمات و امکانات برای دانشجویان، اعضای هیئت علمی و کارکنان تعریف می شود. بایستی خاطر نشان شود که پردیس مجازی، عمر طولانی ندارد و قدمت آن از سال 1995 تا کنون است. بنابراین، مطالعات علمی انجام شده در این خصوص نیز بیشتر در قالب مقاله هایی است که شکل دهنده ی پایه های تحقیقی این پایان نامه بوده است. آنچه در این پایان نامه انجام گرفته است، بررسی پردیس های مجازی موجود و چند معماری از آن ها و ارائه معماری نرم-افزاری مورد نظر این تحقیق و سپس مدل سازی نرم افزاری آن بوده است تا در گام هایی که در آینده برداشته می شود، این معماری کامل شود و به سطح پیاده سازی برسد. بر طبق آنچه گفته شد، معرفی و شناخت بهتر پردیس های مجازی و در ادامه، ایجاد یک پردیس مجازی بومی متناسب با سیستم آموزشی رایج می تواند در بهبود ارائه خدمات آموزشی و فرآیندهای اداری مفید باشد که هدف و نوآوری این تحقیق را شکل می دهد. ایجاد یک پردیس مجازی به عنوان یک بستر برای فرایندهای آموزشی و اداری و ترکیب ابزارهایی مانند استاد رایا، هوش جمعی، مدل یادگیرنده و غیره می تواند یک گام به سوی آموزش هوشمندانه باشد، آموزشی که به معنای مجموعه ی روش ها، مَنش ها و کردارهایی است که منجر به یادگیری موثر و بهره ور شود.