در پژوهش حاضر با توجه به نقش و اهمیت مدیریت استعداد و دانش آفرینی که در سال های اخیر یکی از مهمترین عوامل کسب و کار و از مولفه های کلیدی حفظ مزیت رقابتی پایدار در سازمان ها محسوب می شود، به تبیین نقش این دو دارایی ناملموس و منبع استراتژیک سازمانی در توسعه پایدار و مزیت سازمانی می پردازد. انتقال و خلق دانش و اطلاعات در سطح کلان و خرد بین افراد و سازمان ها، بستگی به افرادی دارند که این انتقال دانش جدید را تسهیل و تسریع می کنند. به همین دلیل اهمیت قابلیت های بالقوه کارکنان در گسترش و خلق دانش مورد تأکید قرار گرفته است. جهت سنجش مدیریت استعداد از مدل ddi استفاده شده است. در همین راستا تلاش شده است تا چگونگی تأثیر مدیریت استعداد بر توان دانش آفرینی کارکنان در اداره آموزش و پرورش نواحی 4 و 5 و نیز ابعاد مدیریت استعداد شامل انتخاب، پرورش کارکنان، جانشین پروری، مدیریت عملکرد را با چهار فعالیت اصلی دانش آفرینی، شامل ترکیب کردن، اجتماعی نمودن، درونی سازی، برونی سازی را بررسی کند و میزان اثر پذیری دانش آفرینی از فرایند مدیریت استعداد را مورد آزمون قرار دهد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام کارکنان دارای مدرک تحصیلی دیپلم و بالاتر ازدیپلم اداره آموزش و پرورش نواحی 4 و 5 بوده و تعداد 150 نفر از آنان به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. تعداد 150 پرسشنامه بین کارکنان اداره پخش شد. جهت بررسی روایی پرسشنامه پنج پرسشنامه به صاحبنظرانی که در حوزه منابع انسانی و رفتار سازمانی بخصوص موضوع این پژوهش تخصص دارند داده شد و پس از بررسی نظرات هر یک از آنان پرسشنامه اصلاح شد و در نهایت پس از اعمال نظرات نهایی آنان، پرسشنامه نهایی تدوین گردد و بدین طریق روایی محتوایی پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفت. به منظور تعیین پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ استفاده گردیده است که مقدار0.92برای دو پرسشنامه بدست آمده است. پژوهش حاضر از نظر هدف پژوهشی کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها، پژوهشی توصیفی پیمایشی و از نوع هبستگی می باشد. برای بررسی ارتباط بین مدیریت استعداد و دانش آفرینی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون و مدل معادلات ساختاری و تحلیل عاملی استفاده شد. برای تعیین توزیع جامعه نمونه از آزمون کولموگراف- اسمیرنوف استفاده شد. نتایج بدست آمده از پژوهش نشان داد که بین مولفه های مدیریت استعداد و توان دانش آفرینی کارکنان اداره آموزش و پرورش رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد.همچنین تمام فرضیه های پژوهش تأیید گردید. از این رو مدیران سازمان مذکور باید زمان کافی به بررسی و مطالعه استعداد ها و شناسایی جانشین ها برای پست های فعلی و آتی استعداد اختصاص داده و از ظرفیت دانش آفرینی کارکنان در اداره به نحوی مناسب استفاده کنند.