استمرار حیات شعر سنتی فارسی طی سالیان دراز با تحولات و تطورات گوناگون همراه بوده است و ادامه ی آن در دوره ی معاصر و مطرح شدن شعر سنت گرا به عنوان یکی از جریانهای اصلی شعر معاصر فارسی، نشان دهنده ی ماندگاری و قدرت شعر سنتی ادبیات فارسی است. تحقیق حاضر کوششی است در زمینه ی شناخت جریان شعر سنت گرا در دوره ی معاصر با توجه به شعر امیری فیروزکوهی . امیری از نظر قالب ، محتوا و مضامین از شعرسنتی پیروی کرده است . وی توانسته است شعر غنی سنتی را غنی تر سازد همچنین از نظر شیوه ی بیان ، انواع تصاویر و نوع نگرش به پیرامون خود تازگی هایی در شعر خود ایجاد کند در این پژوهش در فصل اول به بیان کلیات و اصطلاحات اصلی پژوهش پرداخته شده است و فصل دوم به جریان شعر سنت گرا در دوره ی معاصر و عوامل مؤثر براین جریان اختصاص یافته است. در فصل سوم امیری فیروزکوهی را به عنوان غزلسرای سنت گرای معاصر و احیا کننده ی سبک هندی معرفی می کنیم و در فصل چهارم به بررسی و تحلیل محتوایی ،زبانی و بیانی شعر امیری فیروز کوهی پرداخته شده است همچنین نتیجه ی به دست آمده در فصل چهارم بیان شده است.