برنامه ریزی در حوزه ی حمل ونقل عبارت است از تعیین فرایندی که طی آن، اقدامات لازم برای رسیدن یک سیستم حمل ونقل به وضعیتی مطلوب که توسط کارشناسان این حوزه تعیین می شود، مورد بررسی قرار گیرد. یکی از مهمترین مسائل مطرح در این حوزه، مسئله ی انتخاب و زمان بندی پروژه های سرمایه گذاری حمل ونقل است. این مسئله دارای ویژگی هایی از جمله تعدد ذی نفعان و تصمیم گیران، تنوع معیارهای ارزیابی، فراوانی گزینه های مورد بررسی، وابستگی متقابل پروژه ها و عدم قطعیت اطلاعات است که در بررسی مسئله باید مورد توجه قرار بگیرد. عامل اصلی و موثر بر یک انتخاب صحیح، محدودیت منابع مخصوصاً محدودیت مالی است. بنابراین از میان پروژه های پیشنهاد شده باید سبدی از پروژه ها به گونه ای انتخاب شود که هم با منابع در دسترس سازگار بوده و هم منافع مورد نظر را به دست آورد. از این رو، اگر انتخاب و زمان بندی پروژه های سرمایه گذاری حمل ونقل با یک نگاه سیستماتیک صورت نگیرد، نه تنها وضعیت سیستم بهبود نمی یابد بلکه امکان بدتر شدن آن نیز وجود دارد. در این حوزه، پژوهشگران اغلب به انتخاب پروژه ها پرداخته اند و به ندرت انتخاب و زمان بندی پروژه های سرمایه گذاری را به صورت یکپارچه مورد بررسی قرار داده اند. در این پژوهش به منظور بررسی این مسئله، مدلی برای انتخاب و زمان بندی پروژه های سرمایه گذاری حمل ونقل، به صورت یکپارچه ارائه گردیده است و در تابع هدف مدل ارائه شده، دو معیار مهم "زمان سفر طی شده در شبکه" و "رضایتمندی استفاده کنندگان شبکه ی حمل ونقل" را مورد مطالعه قرار می دهد. با توجه به پیچیدگی موجود در محاسبه ی تابع هدف و وجود پدیده ی بریز، ارائه ی روش های دقیق رایج برای حل مسئله، بسیار پیچیده و دشوار است. از این رو، الگوریتم ژنتیک به عنوان یک الگوریتم فراابتکاری برای حل این مسئله مورد استفاده قرار گرفته و تنظیم پارامتر آن با استفاده از روش تاگوچی انجام گردید. برای اجرای این الگوریتم از نرم افزار متلب استفاده شده و محاسبه ی تابع هدف برای جواب های تولید شده در نرم افزار گاوس انجام شده است. پس از حل مدل برای مسائل تولید شده در ابعاد مختلف، نتایج به دست آمده بررسی گردید و کارایی روش ارائه شده با اجرای آن بر روی یک شبکه ی حمل ونقلی با اندازه ی متوسط(شبکه ی شهری سایکس فالز) مورد ارزیابی قرار گرفت.