در تمامی رشته های علوم انسانی، «انسان» به عنوان یکی از موضوعات تحقیق، مورد مطالعه و بحث قرار می گیرد و آنچه که بین تمامی علوم انسانی مشترک است و ستون فقرات این علوم را تشکیل می دهد، انسان و ابعاد وجودی انسان است. هر کدام از این علوم به نحوی درباره یکی از ابعاد یا عوارض انسان بحث و گفتگو می کند و در همه علوم انسانی این سوال مطرح است که خود «انسان» چیست؟ وقتی پاسخ این سوال آشکار شد، بحث از ابعاد و تجلّی ات وجودی «انسان» بهتر و دلنشین تر خواهد شد؛ بلکه منطقی ترین راه نیز همین است. این پژوهش قصد دارد تا گوشه ای از این مسئله را روشن کند، به همین جهت به بحث باخوبیگانگی از دیدگاه فیلسوفان غربی ـ که شامل فوئرباخ، ماکس، نیچه، هایدگر، سارتر، هگل، کی‎یرکگور، یاسپرس، مارسل و تلیش می‎گردد ـ و عرضه آن به قرآن پرداخته است. تحقیقات کتابخانه ای که در این موضوع انجام شده به این نتیجه رهنمود می‎کند، که بین این دو تفکر ناهمسانی زیادی وجود دارد و این تفاوت بر خواسته از مبانی است که هر کدام از طرفین آن را قبول کرده اند.