وجود امنیت در محیط های شهری یکی از الزامات اساسی کیفیت زندگی محسوب می شود. تحقیقات نشان می دهد که حساسیت وجود و یا میزان امنیت نسبت به برخی ازگروه های سنی و جنسی متفاوت می باشد، بخصوص برای زنان در عرص? عمومی شهر. در این پژوهش سعی شده با بررسی نقش شهرداری در ارتقای امنیت زنان در عرص? عمومی شهر را مورد مطالعه قرار گیرد روند کار شامل استخراج مبانی وتجارب صورت گرفته، سپس مفهوم سازی و استخراج ابعاد و شاخص ها و متغیرها است. تعداد نمونه بر اساس ضریب احتمال 50% محاسبه شده، جامع? آماری در این تحقیق گروهی از زنان محدود? مطالعاتی هر منطقه از شهر زنجان می باشد. جمعیت زنان این شهر بر اساس آمار به دست آمده از سرشماری سال 1390 برابر با 192،372 می باشد. حجم نمونه برای کل مناطق 385 نفر می باشد که با توجه با آن برای هرمنطقه 129 عدد پرسشنامه بر اساس طیف لیکرت در نظرگرفته شده است. سنجش میزان ارتقای امنیت درک شده از فضا و میزان تردد و استفاده از فضا و ارتباط این دو مولفه از اهداف اساسی این پژوهش می باشد. نحو? آنالیز داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی (میانگین، جدول فراوانی، درصد فراوانی و نمودارها) و استنباطی(از روش های پارامتری و ناپارامتری، آزمون کولموگروف اسمیرنف) و در بخش تحلیل استنباطی ابتدا فرض نرمال بودن بررسی شده و سپس با توجه به آن نتیج? آن از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون t مستقل استفاده شده است. در این زمینه نتایج مطالعه نشان داد که میزان احساس امنیت موجود در محدود? فضاهای شهری از عوامل بسیار تأثیر گذار برحضور و مشارکت زنان می باشد و ایجاد فضاهای مطلوب تأثیر عمیقی بر حیات شهری و زندگی شهروندان بخصوص زنان دارد که شهرداریها باید در خلق فضاهای مناسب که امکان حضور تمام گروهها و ایجاد شهر سالم را بوجود می آورند بکوشند.