در این پایان نامه به حل دو مسأله با استفاده از راهکار های غیر متمرکز و مبتنی یادگیری تقویتی پرداخته شده است. در مسأله ی نخست، کاربرد اتوماتاهای یادگیر در ایجاد هماهنگی در یک سیستم چندعامله مورد بررسی قرار گرفته است. در مسأله ی فوق از اتوماتاهای یادگیر در فضایی سلولی برای هماهنگ سازی و یا به عبارت بهتر گردآوری و خوشه بندی عوامل همسان استفاده شده است. مسأله ی دوم در حوزه ی شبکه های موردی مطرح شده است که به عنوان نمونه‏ای دیگر از سیستم های چندعامله هستند. در این مسأله با فرض وجود نقاط ناامنی در محیط شبکه که مکان آنها مدام در حال تغییر است، هدف حرکت دادن گره ها به گونه‏ای است که با حداقل هزینه از این نقاط ناامن فاصله بگیرند در حالی که اتصال شبکه و یکنواختی توزیع گره ها در محیط حفظ شود. به منظور نیل به اهداف ذکر شده، هر گره در شبکه به تعدادی اتوماتای یادگیر مجهز می‏شود. اتوماتاهای یادگیر هر گره با همکاری اتوماتاهای یادگیر گره های همسایه به مرور زمان الگوی حرکتی مناسب برای آن گره را فرا می‏گیرند.