تلمیح یکی از مهمترین و پرکاربردترین آرایه های ادبی است که باعث خیال انگیزی و زیبایی کلام و ایجاز در سخن می گردد و با بررسی آن می توان تا حدودی دامنه ی اطلاعات،فضای فکری ، سبک و مکتب ادبی شاعر را شناخت و هر چه قدر تلمیحات برای خواننده واضح تر گردد؛ تاثیر شعر بر وی بیشتر و آشناییش با شخصیت و افکار شاعر افزون تر خواهد بود. موضوع پایان نامه ی حاضر بررسی و مقایسه تلمیح در اشعار (قصاید) ملک الشعرای بهار و ارغنون مهدی اخوان ثالث است تا مشخص نماید که هر یک از این شاعران به کدام بخش از تلمیحات بیشتر گرایش دارند. از آنجا که بهار سنت گرا و اخوان نوگراست؛ هم شباهت تلمیحات آنها قابل تحلیل خواهد بود و هم تفاوت تلمیحات آنها، از این جهت که اشعار مورد مقایسه ی هر دو شاعر سنتی است. تلمیحات این دو شاعر در قالب تلمیحات اساطیری،تاریخی، دینی، شخصیت های علمی و ادبی، داستان های عاشقانه و نجوم مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته و از مقایسه ی تلمیحات آنها این نتیجه حاصل شده است که با توجه به اینکه اخوان یک شاعر نوگرا و بهار شاعری سنت گراست؛ بیشتر تلمیحات اخوان در ارغنون سنتی است و کمتر از تلمیحات جدید و معاصر استفاده نموده است و تلمیحات او در این زمینه با تلمیحات بهار که شاعری سنت گراست؛ مشابهت دارد و این نشان دهند ی تاثیر پذیری اخوان از اشعار شاعران سنتی با وجود نوگرا بودنش است. هر دو شاعر به داستانهای معاصر هم تلمیح دارند و چون ارغنون اشعار سنتی اخوان است؛ این تلمیحات نشان می دهد که اخوان با وجود آفریدن اشعار سنتی ارغنون باز یک شاعر نوگراست و در استفاده از این آرایه ی تلمیح نتوانسته همانند شاعران سنتی و کهن کاملا سنت گرا باشد.