با هدف مطالعه اثر واسطه ای رفتارهای درونی سازی شده( اضطراب، ناامیدی و افسردگی) در رابطه بین انسجام، بیانگری و تعارض خانواده با افکار خودکشی، یک گروه نمونه ۱۴-۱۸ سال از جمعیت اقدام کننده به خودکشی (۹۰ دختر، 30 پسر) به صورت غیر تصادفی انتخاب شد که مقیاس محیط خانواده موس موس(fes،موس و موس، ۱۹۷۶)، مقیاس افسردگی بک ویرایش دوم(dbi-ii، بک، ۱۹۹۶)، مقیاس نا امیدی بک ( bhs، بک، ۱۹۷۴)، مقیاس اضطراب بک ( bai، بک، ۱۹۸۱)، مقیاس افکار خودکشی بک ( bssi، بک، ۱۹۷۹) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و lisrel تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که اضطراب، افسردگی و نا امیدی در ارتباط انسجام خانواده با افکار خودکشی نقش واسطه ای داشته است، اما افسردگی ناامیدی و اضطراب تاثیر واسطه ای چندانی در ارتباط بیانگری و تعارض خانواده با افکار خودکشی نداشته است. همچنین انسجام و بیانگری خانواده با افکار خودکشی ارتباط مستقیم داشته اند.