چکیده تحقیقات اخیر توانایی کیلیتورهای دفراسیروکس و دفریپرون را به صورت مجزا و ترکیبی در دفع کادمیم از سیستمهای بیولوژیکی مورد ارزیابی قرار می دهد. کادمیم در دو دوز mg/kg 20 (گروه آشامیدنی با دوز پایین) و mg/kg 40 (گروه آشامیدنی با دوز بالا) به موشهای آزمایشگاهی داده می شود. پس از سپری شدن 60 روز از ورودکادمیم به بدن موش های آزمایشگاهی کیلیت درمانی به مدت دو هفته انجام می گیرد. در این آزمایشها، موشهای آزمایشگاهی به گروههای پیش از کیلیت درمانی (گروه کنترل)، گروه بدون کیلیت درمانی، گروههای کیلیت درمانی مجزا با دفراسیروکس و دفریپرون و گروه کیلیت درمانی ترکیبی دسته بندی می شوند. پس از ورود کادمیم به بدن موشهای آزمایشگاهی ناهنجاری های کلینیکی در آنها ظاهر می گردد. وزن موشهای آزمایشگاهی به شکل معنی داری کاهش می یابد. زرد شدن موها، ضعف و سستی ماهیچه ها، تحریک پذیری بالا، لاغری و کاهش مو در موشهای آزمایشگاهی دیده می شود. کیلیت درمانی پس از دوره 60 روزه ورود کادمیم به بدن موشهای آزمایشگاهی آغاز می گردد.کیلیتورها به صورت خوراکی به صورت مجزا و ترکیبی داده می شوند. پس از کیلیت درمانی موشهای آزمایشگاهی توسط بخارات اتر بیهوش می شوند و به منظور خون گیری از شریان های شکمی جراحی شده و نمونه هایی از کلیه ها، کبد، روده و قلب آنها جمع آوری، توزین و برای اندازه گیری میزان کادمیم موجود در آنها مورد استفاده قرار می گیرند. به ترتیب غلظتهای کادمیم و آهن موجود در بافتهای مختلف به وسیله اسپکتروسکوپی جذب اتمی شعله و کوره گرافیتی اندازه گیری می شوند. بیشترین مقدار کادمیم در کلیه ها یافت شد. پس ازکیلیت درمانی مقدار کادمیم موجود در بافتها به شکل معنی داری کاهش و غلظت آهن به مقدار نرمال اولیه برگشت و نشانه های بیماری کاهش یافت. نتایج نشان می دهد که کیلیت درمانی ترکیبی کارایی بیشتری در دفع فلز سمی نسبت به کیلیت درمانی مجزا از خود نشان می دهد. همچنین پس از ورود کادمیم به بدن موشهای آزمایشگاهی، غلظت آهن سرم کاهش می یابد که می تواند باعث بروز کم خونی (آنمی) فقر آهن گردد. نتایج نشان می دهد که تاثیر کادمیم بر روی فاکتورهای خونی معنی دار بوده وکم خونی فقر آهن را در موش های آزمایشگاهی تایید می کند. کیلیت درمانی ترکیبی با دفراسیروکس و دفریپرون باعث می شود سطح کادمیم در سرم خون کاهش یافته در نتیجه غلظت آهن به سطح نرمال خود برگردد و عوارض مسمومیت کاهش یابد. همچنین باعث می شود کم خونی فقر آهن ناشی از مسمومیت با کادمیم، برطرف گردد.

چکیده: بدیهی است در راستای تحقق توسعه مناسب و پایدار، حفظ روستاها به عنوان یکی از امن ترین جوامع بشری از طریق تلفیق ویژگی های مثبت روستا، نظیرطبیعت، صمیمیت و هویت، با امکانات و تسهیلات شهری و ایجاد خودکفایی نسبی و تشویق ساکنان بومی به ادامه زندگی در روستا ضروری به نظر میرسد. بنابراین ایده دهکده شهری که هدف اصلی آن تلفیق ویژگی های مثبت روستا و امکانات شهری می باشد، می تواند الگویی مناسب برای حفظ سکونتگاه های روستایی و توسعه آنها باشد. از سوی دیگر، با توجه به اینکه مهمترین پتانسیل این محل برای توسعه، گردشگری و فرصت های مربوط به آن است توسعه و مدیریت مناسب گردشگری بویژه گردشگری طبیعی در آن به گونه ای که منافع آن مستقیما عاید ساکنان گردد، باید مور توجه قرار گیرد. روستای میگون به عنوان یکی از روستاهای حائز اهمیت در منطقه رودبار قصران در استان تهران، از لحاظ زیست محیطی دارای ظرفیت های بالایی است ، از جنبه اجتماعی، دارای ساکنینی با فرهنگ غنی با حس تعلق به محیط خویش واز منظر اقتصادی نیزدارای ظرفیت های بی نظیر گردشگری است. لیکن چندی است این روستا همانند سایر روستاهای رودبار قصران دچار تغییر و تحول اساسی گردیده که روند آینده این تحولات نمی تواند چندان خوش آیند باشد.، چرا که هجوم بی سابقه زمین خواران به این محل آن را تبدیل به بورس زمین برای سودجویان کرده به طوری که با ساخت و سازهای بی رویه وخارج از ظرفیت وعدم کنترل و هدایت روند توسعه تغییر تدریجی بافت حتمی به نظر می رسد. بنابراین آنچه در پژوهش پیش رو دنبال می گردد، کاربرد الگویی پایدار برای توسعه روستا با استفاده از اصول ایده دهکده شهری، بویژه راهکارهای کالبدی آن و نیز تأمین زمینه های اشتغال آن در بخش گردشگری طبیعی می باشد. این اصول شامل:1- استفاده پایدار و کارآمد از مولفه های طبیعی2-اختلاط مناسب کاربری ها، فعالیت ها، مالکیت ها و گونه های مسکن3-تأکید بر حمل و نقل عمومی4-کاربست توان های گردشگری دردستیابی به خودکفایی نسبی و ارتقای سطح کیفی زندگی.5-فرم فشرده 6-استفاده از الگوهای بومی7-تعیین محدوده و مرز دهکده ها به کمک کمربند سبزمی باشد، که در نهایت با توجه به این اصول و بر طبق ویژگی های سایت، اهداف کلان و عملیاتی تبیین گشته است و پس از ارائه پیشنهادات کلی در رودبار قصران (به عنوان منطقه دهکده های شهری) به ارائه دستورالعمل های طراحی در روستای میگون پرداخته شده است