از جمله مباحث قابل توجه در بخش لجستیک زنجیره تأمین، مسئله برنامه یزی مسیرهای توزیع کالا می باشد. این امر در مورد کالاهای فاسدشدنی اهمیت بیشتری می یابد. کالاهای فسادپذیر از طرفی دارای دوره عمر بسیار محدودی بوده و از سوی دیگر به دلیل شرایط ناپایدار و متغیر نگهداری در ضمن فرایند حمل، در معرض کاهش کیفیت و ارزش و یا حتی فساد کامل قرار دارند. حساسیت بالای پخش این دسته از اقلام، بکارگیری مدلی را برای برنامه ریزی و تعیین مسیرهای بهینه توزیع کالاها بین مشتریان، به منظور اطمینان از حداکثر کیفیت در زمان تحویل الزامی می سازد. یکی از مسائلی که به کرات و به شکل های مختلف، با در نظر گرفتن انواع محدودیت ها و تابع هدف های متأثر از حمل کالاهای فاسدشدنی، در این حوزه بکار رفته است، مسئله مسیریابی وسایل نقلیه (vrp) می باشد. در این مطالعه مدلی جدید ارائه شده است که با در نظر گرفتن محدودیت های بدیع و کاربردی تر نسبت به مطالعات پیشین، مانند نوع خاصی از پنجره های زمانی برای مشتریان، امکان وجود کالای مرجوعی برای هر مشتری و انجام شدن فرایند دریافت و برداشت بصورت همزمان، حداکثر زمان های سرویس دهی و غیره، سعی کرده است که مدل را به دنیای واقعی نزدیک تر سازد. در ادامه با هدف کمینه کردن مجموع هزینه های ثابت و متغیر وسایل حمل و هزینه های جریمه های مربوط به دیرکردها و زودکردها، یک الگوریتم ژنتیک ترکیبی پیشنهادی برای حل مسئله مورد استفاده قرار گرفته و نتایج آن با جواب های الگوریتم ژنتیک معمول و همچنین جواب های بهینه سراسری خروجی لینگو مقایسه شده اند. به منظور کد کردن الگوریتم های حل، از نرم افزار متلب استفاده شده است. نتایج حاصله نشان می دهند که الگوریتم حل پیشنهادی ترکیبی توسعه یافته، به مراتب جواب هایی با کیفیت بالاتر و در زمان کمتر ایجاد می کنند.