به طور کلی می توان گفت روش های پیش گیری از بارداری به لحاظ مکانیسم عمل به چند دسته تقسیم می شوند. برخی راه ها مانع انعقاد نطفه و تشکیل جنین می شود مانند (عزل) که این روش تنها راهی است که در متون فقهی و منابع روایی به آن اشاره شده است و در فقه اسلامی محکوم به کراهت می باشد. برخی دیگر از راه ها نطفه منعقد شده را از بین می برد مانند سقط جنین که حکم اولیه آن در دین اسلام حرمت و عدم جواز است. روش دیگر نازا سازی یا عقیم کردن است که دلیل معتبری برای حکم به حرمت آن در دست نیست. در مجموع می توان گفت که روش های دیگر جلوگیری به شرحی که در این رساله به آن ها پرداخته شده مادام که مستلزم انقطاع نسل نبوده و موجب اضرار به نفس و به غیر نگردند و با لمس و نگاه نامحرم همراه نباشد وتضییع حقوق زوجین را در پی نداشته باشند جایز و در غیر این صورت محکوم به حرمت می باشند.از طرفی هم بررسی همزمان این موضوع از منظر فقه شیعه و مذاهب خمسه از جمله اهدافی بوده که در طی این رساله به دنبال ان بوده ایم. که ما به تفصیل دلایل آن ها را مورد نقد و بررسی قرار داده ایم.