کنترل مناسب قند خون یک گام اساسی در کنترل بیماری دیابت ملیتوس می باشد. آنالوگ های جدید انسولین برای بهبودی بیشتر کنترل قند خون تولید شده اند که مزیت هایی مانند: نیاز کمتر به تزریق و رضایت بیشتر بیماران و کیفیت و امید به زندگی بیشتر نسبت به انسولین های قدیمی تر دارند. این مطالعه یک کارآزمائی بالینی می باشد که بیماران دیابتی نوع 2 در آن به صورت تصادفی انتخاب شده اند و طی 12ماه تحت مطالعه قرارگرفته اند. 164 بیمار دیابتی که در بازه سنی 65-28 سال بودند و همگی hba1c بالای 8 درصد داشتند وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه انسولین گلارژین و گروه انسولین nph و رگولار. اندازه گیری داده های پاراکلینیکی که شامل قند خون، چربی خون، تعداد رخداد افت ناگهانی قند خون بود، هر سه ماه یک بار اندازه گیری می شد. در ضمن کیفیت زندگی به وسیله پرسشنامه استانداردeq-5d ارزیابی شد. دوز شروع انسولین گلارژین، 0/6-0/2 واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هر روز بود که در دو دوز منقسم دریافت می شد و در گروه کنترل که انسولین های nph و رگولار را به نسبت 2 به 1 دریافت می کردند دز شروع 0/6-0/2 واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بود. هزینه های مستقیم و غیرمستقیم پزشکی هر بیمار را به وسیله پرسشنامه هائی جمع آوری کرده و در نهایت نسبت تفاوتی هزینه اثربخشی محاسبه و مقایسه شد. کنترل قند خون در طی 12 ماه مطالعه به طور چشمگیر در دو گروه بهبود پیدا کرد. اگرچه که کاهش بیشتر در قند خون در گروه انسولین گلارژین مشاهده شد. در طی مطالعه تعداد رخداد افت ناگهانی قند خون به صورت محسوسی در گروه انسولین nph و رگولار بیشتر مشاهده شد (p<0.05). میانگین میزان افت ناگهانی قند خون برای انسولین گلارژین 14.82 ± 5.1 و برای nph و رگولار 50.76 ± 11.50 در سال گزارش شد. هزینه نهائی سالانه برای هر بیمار که انسولین گلارژین مصرف می کرد 865 دلار و برای انسولین های nph و رگولار 1099.33دلار بود . این مطالعه بالینی که شامل داده های اقتصادی می باشد، نشان می دهد که انسولین گلارژین هزینه اثربخش تر از رژیم انسولین درمانی nph و رگولار در بیماران دیابتی نوع 2 می باشد.