چکیده این پژوهش به منظور اثر بخشی روان درمانی بین فردی گروهی کوتاه مدّت (ipt) بر کاهش علائم افسردگی زندانیان زن و بهزیستی روانی انجام پذیرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است . جامعه آماری این پژوهش شامل 53 نفر از زندانیان زن ساکن در زندان مرکزی شهر خرم آباد بوده است، از بین این 53 نفر تعداد 16 نفر که نمره افسردگی بالایی داشتند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی(8 نفر) و کنترل(8 نفر) جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارت است از: پرسش نامه افسردگی بک – ii، پرسش نامه بهزیستی روانی 54 ماده ای ریف و بسته آموزشی ipt است. گروه آزمایش در مدت 8 جلسه ، هفته ای یک جلسه ، فنون ipt را آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. در پایان دوباره آزمون ها برای همه افراد نمونه( نفر16) اجرا گردید. پس از گردآوری پرسش نامه ها، داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری تحلیل کواریانس و به وسیله نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که روان درمانی بین فردی گروهی می تواند در سطح معنی داری (000/0، 5 /0 p<) در کاهش افسردگی زنان زندانی موثّر باشد. همچنین، در سطح معنی داری( 02/0، 05/0 p< )، باعث بهبود بهزیستی روانی در زندانیان زن گردید.