در برهه های مختلف از زندگی خود،خواسته یا آرزوهایی از یک زندگی شگفت انگیزو موفق در خود می پرورانیم؛ یک زندگی سرشار از انواع و اقسام موفقیت ها اهم از عاطفی، آکادمیک، شغلی، مالی، زناشویی. و گاه به موعد به تحقق پیوستن یک یا چندی از این خواسته ها نزدیک و نزدیکتر می شویم. بخشی از اینها شامل تصاویری آرمانی از گذشته مان می شود، که از دیدگاه محقق، تنها موجبات آن را فراهم می آورند که به صورت خودآگاه و یا ناخودآگاه در برابر حس حسرتی که از کمبود و یا عدم موفقیت در گذشته درون خود احساس می کنیم مقابله کنیم. بخش دیگر در بر گیرنده ی تصاویری از نوعی زندگی آرمانی می باشد که آن را آرزومندیم و برای رسیدن به آن تلاش می کنیم. در تحقیق حاضر، با استفاده از نظریه ی امرهای سه گانه ی ژاک لکان (امر خیالی، امر نمادین، و امر واقعی)، سعی بر این است که در مورد تعرض و دخول امر واقع به تجربه روزمره ی ما از زندگی و واکنش های رفتاری متعاقب آن کنکاش شود. در باب معمار اثر هنریک ایبسن و اولیانا اثر دیوید مَمِت، هدف محقق بر این است که دلیل یا دلایل خودکشی معمار در اثر ایبسن و استاد دانشگاه در اثر ممت را، در مواجهه با به خطر افتادن موقعیت خوبی که در انتظارشان است، به ترتیب توسط نسل جدید معماران و تلاش دانشجویان برای ممانعت از ترفیع رتبه ی استاد و توقیف کتاب وی، بیابد.