در سالهای اخیر توجه فزاینده ای به نقش عدم تحمل بلاتکلیفی در رابطه با اختلالات اضطرابی شده است. با این وجود تا امروز مطالعات اندکی نقش این سازه را در بروز اختلال اضطراب اجتماعی سنجیده اند. علاوه بر این عدم تحمل بلاتکلیفی به مفهومی قدیمی تر به نام عدم تحمل ابهام شباهت زیادی دارد و مطالعات زیادی این دو متغیر را به جای هم به کار برده اند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین این دو سازه و نقش هر یک در پیش بینی هراس اجتماعی، در صورت کنترل روان رنجوری و دیگر همبسته های شناختی هراس اجتماعی مثل: متغیرهای ترس از ارزیابی منفی و حساسیت اضطرابی است. 550 نفر از دانشجویان دانشکده های دانشگاه سمنان به صورت داوطلبانه پرسشنامه هراس اجتماعی(spin) را تکمیل کردند. سپس به افرادی که که بالاتر از نمره برش پرسشنامه بودند(156 نفر) سایر پرسشنامه ها که شامل زیر مقیاس روان رنجوری پرسشنامه ایزنک، ترس از ارزیابی منفی، حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و تحمل ابهام بود، داده شد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد با وجود کنترل سایر متغیرهای شخصیتی و شناختی، فقط بعد اضطراب بازدارنده از مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی توانست هراس اجتماعی را پیش بینی کند در صورتی که بعد اضطراب اینده گر از مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی و تحمل ابهام هیچ کدام پیش بین های خوبی برای هراس اجتماعی نبودند.