عطار و سعدی در آثار خود از حیوانات به طور فراوان و متفاوتی استفاده کرده اند. در این آثار، حیوانات نیز مانند برخی عناصر شعری ناخود آگاه و غیرعمد به کار رفته و اغلب در راه ابلاغ بهتر پیام شاعر مورد استفاده قرار گرفته است. پژوهش حاضر ضمن پرداختن به موضوع تصویر حیوانات در آثار عطار و سعدی بر اساس پنج صنعت تصویرساز تشبیه، استعاره، کنایه، تمثیل و انسان وارگی، به بررسی کاربرد حقیقی حیوانات در آثار این دو شاعر و نیز مقایسه آن ها پرداخته است. این مقایسه به ما کمک می کند تا علاوه بر فهم جایگاه حیوانات در آثار شاعران، به مطالب حائز اهمیتی درباره ابزارهای بیانی و تعلیمی، دامنه لغات، برون گرایی و درون گرایی و روحیه شاعر نیز دست یابیم. نوشتار حاضر در پی ارائه آماری تفکیکی از بسامد حیوانات و میزان استفاده عطار و سعدی از پنج نوع صور خیال مطرح شده درباره حیوانات می باشد. بررسی آثار این دو شاعر هم از نظر کمیت و بسامد استفاده از حیوانات و هم از نظر کیفیت و چگونگی آن (تنوع، گستردگی، انتزاعی یا بومی بودن حیوان و ...) مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. قلمرو این پژوهش کلیات آثار مسلم عطار و سعدی بوده است.