آموزش عالی نوع مهمی از سرمایه گذاری در منابع انسانی است؛ زیرا با ارتقای دانش، نگرش و قابلیت های افراد به توسعه اقتصادی جوامع کمک می کند. در نتیجه رسالت بسیار مهم آموزش عالی تربیت نیروی انسانی تحصیل کرده-ای است که با نیازها و شرایط متغیر و نوین اقتصادی، بازارکار و مشاغل هماهنگ باشد. از طرفی، ساختار اقتصادی جوامع به شدت در حال تغییر است و پدیده جهانی شدن و تغییرات اقتصادی، صنعتی و سازمانی موجب دگرگونی در قابلیت های مورد نیاز بازارکار شده اند. از این رو، شناخت تحولات سایر نهادهای اجتماعی و اقتصادی به برنامه-ریزان آموزشی در فراهم کردن تمهیدات لازم برای انطباق فارغ التحصیلان آموزش عالی با تحولات متغیر بازارکار و مشاغل کمک می کند. پژوهش حاضر، به بررسی نیازهای آموزشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم انسانی دانشگاه های اصفهان و آزاد خوراسگان در حوزه قابلیت های عام اشتغال زای مورد انتظار بازار کار می پردازد. روش این پژوهش از نوع ترکیبی اکتشافی بود. جامعه آماری تحقیق دانشجویان تحصیلات تکمیلی (2346نفر) بود که بر اساس جدول مورگان تعداد 331 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها نیز مصاحبه با مدیران صنایع استان اصفهان و پرسشنامه محقق ساخته ای بود که بر اساس مولفه های قابلیت های اشتغال زای بازارکار استان اصفهان ساخته شده و در میان دانشجویان اجرا شد. در پژوهش حاضر با استفاده از نرم افزار spssآماره های توصیفی (میانگین، انحراف معیار و واریانس) و استنباطی (آزمون تحلیل واریانس، آزمون تی تک متغیره و آزمون-های تعقیبی بونفرونی و ال اس دی) برای تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس نتایج پژوهش، دانشجویان دانشگاه اصفهان از نظر برخورداری از قابلیت های اشتغال زای بازارکار پایین تر از متوسط و دارای نیاز آموزشی بودند. همچنین، نتایج نشان داد دانشگاه، رشته تحصیلی، جنسیت و مقطع تحصیلی در میزان برخورداری دانشجویان از قابلیت های اشتغال زای بازارکار موثر است.