چکیده: سیستم های برق شامل سه بخش می شوند که عبارتند از : تولید، انتقال و توزیع. تمامی این بخش ها برای افزایش قابلیت اطمینان و بهره وری انرژی در سیستم های تولید ، انتقال و توزیع نیاز به تعمیرات پیشگیرانه دارند. اغلب بسته های برنامه ریزی تعمیرات، برنامه ریزی تعمیرات پیشگیرانه، در یک پریود برنامه ریزی بهره برداری یک تا دو ساله، به منظور حداقل نمودن کل هزینه بهره برداری، در ضمن برآوردن تقاضاهای انرژی سیستم و قیود تعمیرات می باشند. از دیدگاه بهره بردار سیتم هدف افزایش قابلیت اطمینان سیستم می باشد. بهره بردار، تعیین کننده آن است که در کدام دوره زمانی، یک واحد تولید برای سرویس دهی یا تعمیرات برنامه ریزی شده می بایست به تعمیر گذاشته شود. در واقع یک بهره بردار مسئول حفظ توازن توان می باشد. بهره بردار سیستم وظیفه خود را از طریق کنترل آرایش نیروگاه های انعطاف پذیر انجام می دهد همچنین فرامینی برای تنظیم یا محدود کردن تولید صادر می کند تا در نهایت منابع تولید در دسترس،با مصارف بارها متناسب شوند . از دیدگاه شرکت های تولیدی هدف کمینه نمودن کل هزینه بهره برداری و تعمیرات در دوره مطالعاتی و افزایش عایدی دریافتی حاصل از فروش انرژی می باشد. یکی از مسائلی که بهره برداران سیستم با آن مواجه می باشند، چگونگی برنامه ریزی برای تعمیرات واحدهای تحت پوشش خود می باشد. در این پایان نامه به مسئله برنامه ریزی تعمیرات واحدهای تولیدی با توجه به قیود شبکه و ایمنی سیستم می پردازیم. در این برنامه ریزی، بهره بردار سیستم، با توجه به قیودی که در طول یک دوره برای واحدهای تولیدی وجود دارد و نیز با توجه به پیشنهاد هر کدام از این واحدها، برنامه تعمیرات آنها را طوری زمان بندی می کند که علاوه بر برآورده ساختن قیود شبکه و ایمنی همچون مقدار انرژی تأمین نشده و یا رزرو مورد نیاز، کمترین هزینه بهره برداری تحمیل شود. در یک برنامه ریزی تعمیراتی جامع، پیشنهاد می شود تا برنامه ریزی تعمیرات خطوط انتقال را به همراه برنامه ریزی تعمیرات واحدهای تولیدی در نظر گرفت. هدف اصلی تعمیرات خطوط انتقال، تضمین انتقال برق و دوری از اتلاف انرژی است. حضور قیود شبکه و انتقال، پیچیدگی مسئله تعمیرات واحدهای تولیدی را افزایش می دهد. در این پایان نامه ابتدا روش های حل برنامه ریزی تعمیرات و نگهداری واحدهای تولیدی مورد بررسی قرار می- گیرد و تمامی قیود تعمیرات ، قیود سیستم و قیود قابلیت اطمینان می شود و با توجه به این قیود برنامه ریزی تعمیرات واحدهای تولیدی را با در نظر گرفتن قیود رزرو سیستم، مقدار انرژی تأمین نشده، قید سوخت و خرید انرژی از سایر تولیدکنندگان، نرخ خروج اضطراری واحدها و تأثیر محدودیت در حد توان انتقالی از دیدگاه بهره بردار سیستم را به کمک نرم افزار بهینه سازی gams بر روی سیستم 24 شینه ieee-rts انجام داده و در ادامه برنامه ریزی تعمیرات واحدهای تولیدی را به همراه برنامه ریزی خطوط انتقال با قیود ذکر شده اعمال می گردد. همانطور که می دانیم هرچه قابلیت اطمینان سیستم افزایش یابد، در پی آن مجموع هزینه ها نیز افزایش می یابد. در این پایان نامه نیز با در نظر گرفتن بخش بیشتری از قیود قابلیت اطمینان مجموع هزینه های بهره برداری و تعمیرات افزایش می یابد و برنامه ریزی تعمیرات دستخوش تغییر می شود. درپایان با مشاهده نتایج بدست آمده و مقایسه آن با پژوهش های علمی انجام شده در گذشته ، می توان دریافت که با افزایش سطح قابلیت اطمینان سیستم در برنامه ریزی تعمیرات واحدهای تولیدی و خطوط انتقال مجموع هزینه های بهره برداری و تعمیرات افزایش می یابد. ولی می توان با یک برنامه ریزی بهینه و جامع این هزینه ها را بطور قابل ملاحظه ای کاهش داد.