با توجه به اینکه شیوه های کشورداری و اداره امور کشور بواسطه نوع و حکومت کشورها مختلف است اما عدم تمرکز یا تمرکززدایی یکی از شیوه های رایج در کشورداری و اداره امور کشور می باشد. این روش، اصولاً درکشورهای بسیط پیچیده کاربرد دارد. در این کشورها که ایران، فرانسه انگلستان و ... نمونه هایی از آن ها هستند. اداره امور ملی به قوه مرکزی واگذار شده اما اداره امور محلی بصورت غیر متمرکز و به شکل قیمومتی می باشد. با توسعه ارتباطات و پیشرفت تکنولوژی و ایجاد حس آزادی خواهی در مردم، دولت ها ناچارند که در موازات حاکمیت ملی که از طریق انتخابات و همه پرسی شکل می گیرد، حاکمیت محلی نیز توسعه دهند تا از این طریق در اداره امر محلی نیز سیستم و روشی حاکم باشد و از گسیختگی امور جلوگیری شود. این کار از طریق نمایندگان محلی از سوی مردم محل امکان پذیر است، امور محلی را به مردم همان محل واگذار کرده و دمکراسی محلی را به موازات دمکراسی ملی ایجاد نمود. و یا از طریق «موسسات عمومی» وابسته به دولت که از حیطه قدرت و اختیارات دولت خارج نیستند، وظایف مربوط به دولت را اعمال می نماید. با توجه به اینکه عدم تمرکز دارای ابعاد وسیعی است اما عمده مسائل آن بر روی ساختار، وظایف و اختیارات و قیمومت اداری بر واحدهای غیر متمرکز خلاصه می شود. برای این منظور پایان نامه در دو فصل خلاصه شده است. فصل اول اختصاص به مبانی ، اصطلاحات و تعاریف دارد و تکیه بر آن دارد که بر روی مفاهیم و اصطلاحات تعریف مشترکی را اختصاص دهد. و در فصل دوم به نظارت و انواع آن خصوصا قیمومت اداری و نیز وظایف و اختیارات سطوح مختلف نهادهای غیر متمرکز و موسسات عمومی را مورد بحث نهادیم.