سعدی شیرازی به عنوان یکی از شاعران برجسته ی پارسی گوی، ادیبی که هر کس می تواند به فراخور نیاز خود از آثارش بهره برداری کند، شناخته می شود. عالمان اجتماعی، روانشناسان و الهیون استنادهایی به اشعار سعدی داده اند. در این تحقیق نیز تلاش شد یکی از ضروریات امروزه بشر یعنی آموزش مداوم، در آثار سعدی جستجو و استنباط شود. سعدی در تمام آثارش بر متحول شدن انسان در موقعیت های متفاوت اشاره می کند، به این معنی که شیوه آموزش دهی و یادگیری مداوم نقشی برجسته در آثار ایشان دارند. برای این منظور محقق در این تحقیق کوشیده تا با استفاده از روش سندی- تحلیلی، عنصر آموزش مداوم را در همه ی حوزه های زندگی انسان: اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، دینی و... در آثار آن شاعر بزرگ به ویژه در دو اثر گران سنگ (بوستان و گلستان) جستار نموده، به ربط و تحلیل آن در حوزه آموزش مداوم بپردازد. منابع موجود نشان می دهد که ایده آموزش مداوم از ابتدای زندگی بشر به صورت غیر ملموس وجود داشته و در مرحله دوم عینیت و نمود خود را به صورت شگرف در حوزه های نظری و عملی در قرون اخیر یعنی عصر گسترش ارتباطات سریع، نشان می دهد. و نیز از بررسی و دقت نظر در آثار سعدی و مباحثی که به انسان و نظام اخلاقی، تربیتی و آموزشی او مربوط می شود، به طور ملموس و مشهود به ایده آموزش مداوم و مستمر در کلام سعدی بویژه «بوستان و گلستان» می توان رسید.