چکیده به منظور بررسی اثر پاکلوبوترازول و جیبرلین بر رشد رویشی و زایشی بادام رقم مامائی پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در باغی واقع در منطقه سامان از توابع شهرستان شهرکرد انجام شد. پاکلوبوترازول در مقادیر 0، 1، 5/1 و 2 گرم به صورت کاربرد خاکی برای هر درخت مورد استفاده قرار گرفت. کاربرد جیبرلین به صورت محلول پاشی با مقادیر 0، 50، 100 و 150 میلی گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که با افزایش میزان پاکلوبوترازول سطح برگ، رشد طولی شاخه و درصد تشکیل میوه اولیه کاهش یافت. کاربرد پاکلوبوترازول با غلظت 5/1 و یا 2 گرم باعث افزایش رشد قطری، عملکرد محصول، درصد مغز بادام، محتوای کلروفیل a و b، درصد تشکیل نهایی میوه شد. کاربرد جیبرلین تاثیری بر رشد طولی و قطری شاخه و محتوای کلروفیل b نداشت. همچنین محلول پاشی جیبرلین با غلظت 100 و یا 150 میلی گرم در لیتر باعث افزایش میزان عملکرد محصول، درصد مغز بادام، محتوای کلروفیل a، درصد تشکیل میوه نهایی شد. درصد میوه اولیه با محلول پاشی جیبرلین کاهش یافت. به طور کلی بررسی اثر متقابل پاکلوبوترازول و جیبرلین نشان داد، کاربرد غلظت 2 گرم پاکلوبوترازول و غلظت 100 یا 150 میلی گرم در لیتر جیبرلین باعث افزایش میزان عملکرد محصول، درصد مغز بادام، رشد قطری شاخه، درصد تشکیل نهایی میوه، محتوای کلروفیل a و b شد. همچنین بررسی ها نشان داد که درصد شکوفایی جوانه گل با کاربرد پاکلوبوترازول و جیبرلین به طور قابل توجهی به تاخیر افتاد.