در این مطالعه تاثیر 6 جیره غذایی مختلف شامل جلبک سبز (scenedesmus quadricauda)، کود (کود مرغی + کود گاوی به نسبت 1:1 وزنی)، سبزی (اسفناج + جعفری + گشنیز به نسبت 1:1:1 وزنی)، سبزی+خاک، کود+خاک، و جلبک+خاک بر پرورش آنتن منشعب daphnia magna و پاروپای acanthocyclops robustus به مدت 30 روز بررسی گردید. نتایج نشان داد که بالاترین تراکم جمعیت (1/627±9/1513 فرد در لیتر) در تیمار جلبک و بالاترین میزان رشد ویژه (03/0±25/0 در روز) و کوتاهترین زمان دو برابر شدن جمعیت (7/0±0/3 روز) در d. magna تغذیه شده از جلبک + خاک بدست آمد. در روز 30 پرورش، تیمار کود و کود+خاک بالاترین جمعیت افراد بالغ را داشت در حالیکه درصد نئونات به ترتیب در سبزی+خاک، جلبک و جلبک+خاک مشاهده شد. بیشینه طول (3/149±9/2321 میکرون) و بیشینه عرض بدن (8/66±9/1446 میکرون) در تغذیه d. magna با مخلوط کود بدست آمد. نتایج پرورش robustus a. نشان داد که بیشترین تراکم جمعیت (7/163±6/1282) بیشترین میزان رشد ویژه در تیمار جلبک+خاک (01/0 ± 17/0 در روز) و کمترین زمان دو برابر شدن (1/0± 0/4 در روز) در تغذیه با جلبک+خاک بدست آمد. تولید ناپلیوس 7/22± 3/272، 6/60 ± 3/727، 3/22 ± 6/267، 3/12±0/147، 1/2±0/25 و 8/2± 6/33 فرد در لیتر، تولید کپه پودیت 4/10±3/124، 9/25±3/311، 3/15±0/183، 9/4±0/59، 2/1±3/14 و 4/1±6/17 فرد در لیتر به ترتیب در جیرهای جلبک، جلبک+خاک، سبزی، سبزی+خاک، کود و کود+خاک بدست آمد. مطابق ترتیب بیان شده، تولید افراد بالغ 3/40±6/51، 5/17±5/208، 1/16±7/192، 6/7±7/91، 7/0±7/8 و 7/0±7/8 فرد در لیتر بود. در گونه robustus a. بیشترین طول بالغین ماده 13/29±8/663 میکرون در تیمار سبزی+خاک و کمترین طول بدن 69/23±2/526 میکرون در تیمار تغذیه شده با جلبک است. در کشت d. magna تغذیه شده با کود و سبزیجات باکتری های جنس acinetobacterو با جلبک سندسموس باکتریهای جنس aeromonas غالب بودند. در کشت a. robustus تغذیه شده با کود، سبزیجات و جلبک سندسموس به ترتیب باکتری های جنس neisseria، enterobacteria و alcaligenes غالب شدند. بالاترین میزان جمعیت باکتریایی محیط کشت d. magna در تغذیه با جلبک سندسموس (cell/ml 104×5) و کمترین در کود ( cell/ml 103×9) بدست آمد. همچنین در کشت a. robustus با سبزیجات و جلبک سندسموس به ترتیب بالاترین و کمترین میزان جمعیت باکتریایی cell/ml104×4/1و cell/ml103×5 بدست آمد. بیشترین میزان تقاضای اکسیژن بیولوژیکی (bod) در کشت a. robustus تغذیه شده با سبزیجات (90 میلی گرم در لیتر) و کمترین آن درکشت d. magna تغذیه شده با کود (28 میلی گرم در لیتر) بدست آمد. بیشترین میزان میزان تقاضای اکسیژن شیمیایی (cod) (313 میلی گرم در لیتر) و کمترین آن (43 میلی گرم در لیتر) به ترتیب در a. robustus تغذیه شده با سبزیجات و جلبک سندسموس بدست آمد. این مطالعه نشان داد که مواد آلی گیاهی و جانوری می توانند جایگزین مناسبی برای جلبک های تک سلولی در رشد و تولید زئوپلانکتون ها باشند.