چکیده علّامه حسن حسن زاده آملی یکی از فرهیختگان مکتب اسلام، به سال 1307 ه‍ . ش. در روستای ایرای آمل متولّد شد. وی در کلام اسلامی، فقه و اصول، حکمت و عرفان، ریاضیات، ادبیات و شعر، نجوم، هیئت و علوم غریبه و... تسلّط دارد و در مقام استادی در سطوح مختلف حوزه ی علمیّه تدریس می کند و در برخی خود صاحب سبک و نو آوری می باشد. علّامه حسن زاده با سرودن اشعار عرفانی اخلاقی در قالب های متنوّع شعر کلاسیک، اشعار عربی و ابیات طبری (ابیاتی با لهجه ی مازنی) که مجموع آن در دیوان اشعار، مدوّن و گردآوری شده است؛ و غالب اشعار وی با الهام از قرآن کریم و احادیث معصومین سروده شده که به حق استادی خویش را در این زمینه به اثبات رسانیده و از تکنیک های شعری و عناصر بلاغی که نشانگر روح لطیف و پردازش عارفانه و سالکانه در قالب شعری می باشد بهره گرفته است. رساله ی حاضر گزارشی از احوال و آثار علّامه و شرح و تحلیل اصطلاحات عرفانی، کلامی و فلسفی، هیئت و نجوم و سایر علومی که درون مایه ی اصلی اشعار علّامه را تشکیل می دهد، می باشد. کلید واژه ها حسن زاده آملی، غزلیّات، قصاید، عرفان، شرح و تحلیل.