چکیده پژوهش حاضر به توصیف نمود دستوری در گویش بختیاری می پردازد. پرسش های تحقیق عبارتند از: انواع نمود دستوری در گویش بختیاری کدامند؟ تظاهر واژ- نحوی نمود در این گویش چگونه است؟ تفاوت نمود دستوری در گویش بختیاری و فارسی کدامند؟ این پژوهش بر اساس چارچوب نظری نمود کامری(1976) و معرفی انواع نمود دستوری می باشد. تحقیق به شیوه میدانی انجام شده است. داده های زبانی از طریق گفتار مردم سالخورده ، بی سواد و تک زبانه روستای دهنوی شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری به دست آمده است. این افراد به دلیل اینکه کمتر تحت تاثیر عوامل جانبی قرار گرفته اند و تأثیر زبان فارسی بر گفتارشان کمتر مشهود است انتخاب شده اند و این امر محقق را در بدست آوردن اطلاعاتی که در محیطی کاملاً طبیعی و به دور از نفوذ واژه های زبان فارسی معیار صورت گرفته، یاری رسانده است. در این راستا، گفتار گویشوران ضبط و گاهی هنگام گفت و گو با آن ها جملاتشان یادداشت برداری شد. سپس این داده های زبانی به دقت آوانویسی شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این گویش ابزارهای بیان انواع نمود های ناقص ، تام و کامل مورد تحلیل قرار گرفته و نمود ناقص به نمود های استمراری، عادتی و تکرار تفکیک شده است . در این گویش همچنین امکان ترکیب نمود ها با یکدیگر و جود دارد و نمودهای ترکیبی را به وجود می آورند که عبارتند از: ماضی نقلی استمراری و ماضی ابعد. ابزار های بیان مقوله نمود در این گویش ، شکل صرفی افعال در زمان های مختلف ، افعال کمکی و قیدهایی با مفهوم نمودی هستند و در گویش بختیاری همانند زبان فارسی تمایز نمودی بین نمود ناقص، تام و کامل به صورت حضور و عدم حضور تکواژ قابل تشخیص است.