تجربه زمین لرزه های متعدد در ایران و تحقیقات زمین شناسی انجام شده، همگی گواه آن است که کشور ایران در منطقه ی لرزه خیزی می باشد و سازه های موجود در برابر زلزله ها آسیب پذیر هستند، از طرفی پیش بینی میزان آسیب وارده به سازه ها در برابر شدت معینی از حرکت لرزه ای زمین از اهمیت زیادی برخوردار بوده و مبنای بسیاری از تصمیم گیری ها برای مقاوم سازی سازه ها می باشد. در این تحقیق به ارزیابی خطر پذیری لرزه ای قاب های متداول با سیستم دوگانه ( قاب خمشی بتنی به همراه دیوار برشی )، طراحی شده بر اساس آئین نامه لرزه ای ایران پرداخته شده است. بدین منظور قاب خمشی به همراه دیوار برشی با شکل پذیری متوسط با ارتفاع کوتاه و ارتفاع متوسط انتخاب و بر اساس ویرایش سوم آیین نامه طراحی لرزه ای ایران طراحی شد. قاب های مورد بررسی با استفاده از نرم افزار opensees تحت آنالیز دینامیکی غیرخطی افزاینده قرار گرفت و در نهایت با استفاده از روابط آماری به استخراج منحنی شکنندگی این قابها برای سطوح خرابی کم، متوسط، زیاد و کامل پرداخته شد. با مقایسه نتایج به دست آمده برای قابهای کوتاه و متوسط مشخص گردید که در بین قابهای کوتاه و بین قابهای متوسط با افزایش ارتفاع، سازه دیرتر به سطح خرابی کم، متوسط، زیاد و کامل می رسد. با مقایسه نتایج به دست آمده برای تمامی قابها مشخص گردید که با افزایش ارتفاع، سازه دیرتر به سطح خرابی کامل می رسد یعنی سازه به ازای میانگین بیشینه شتابهای زمین بزرگتری حالت های خرابی کامل پیدا می کند، علت این موضوع این است که مقاطع قاب با ارتفاع بیشتر در ناحیه غیر خطی مقاومت بیشتری نسبت به سایر قابها از خود نشان می دهند. ولی در رابطه با سطوح خرابی کم، متوسط و زیاد رابطه خاصی با افزایش ارتفاع ندارد. با ارزیابی نتایج بدست آمده با نتایج تحقیقات گذشته مشخص گردید که در سطح عملکرد ایمنی جانی اختلاف زیاد بین نتایج وجود دارد ولی در سطح عملکرد آستانه ی فرو ریزش نتایج به دست آمده برای قابهای کوتاه در این تحقیق به نتایج مطالعات آقای عظیمی نژاد و خانم نواب زاده و مقادیر روش hazus بسیار نزدیک می باشد. همچنین با مقایسه نتایج قابهای خمشی و قاب خمشی به همراه دیوار برشی مشخص شد قاب خمشی به همراه دیوار برشی دیر به سطوح خرابی زیاد و کامل نسبت به قاب خمشی می رسد.