چکیده در همه اعصار، انسانها و دولتها به دلایل و انحاء مختلف به دنبال اتحاد بوده اند و در مقاطع معدودی، کم و بیش در این زمینه، موفقیت هایی حاصل گردید ولی در مجموع، این هدف فراگیر نشده است. اتحادیه اروپا یکی از بزرگترین و پر دوام ترین اتحادیه های منطقه ای در جهان معاصر می باشد. سابقه این اتحاد به بیش از یک قرن قبل باز می گردد که با انگیزه اقتصادی آغاز گردید و در دهه های مختلف توسعه یافت و امروز تقریبا در بسیاری زمینه ها، بویژه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دارای یک رویه واحد می باشد . اما این اتحادیه در زمینه سیاسی، بویژه سیاست خارجی، نتوانسته به یک نقطه مشترک قابل قبولی دست یابد. ریشه این ناکامی را می توان در پس مانده های تفکر و سابقه استعماری این قاره و تضاد منافع اعضا جستجو کرد که هنوز از ذهن برخی دول اروپایی خارج نگردیده و نمی توانند از آن رهایی یابند. از اوایل قرن حاضر، این اتحادیه در اکثر زمینه های فوق الذکر از جمله سیاستهای اقتصادی، دچار تزلزل جدی گردیده است و این چالش اقتصادی که در گذشته، بعنوان یک فرصت بزرگ برای ایجاد سیاست خارجی مشترک بین دول اروپایی نام برده می شد در کنار چالشهای دیگر، چشم انداز دست یابی به سیاست خارجی مشترک را کاملا کم رنگ نموده است و در صورت ادامه این روند، امیدی به نیل به این هدف در آینده متصور نمی باشد. و این امر نه تنها به تقویت اتحادیه نخواهد انجامید بلکه شاید افول آن را رقم خواهد زد.