در این پایان نامه در ابتدا به بیان کلیاتی در باره ی ریا و انواع آن از دیدگاه قرآن و دین مبین اسلام پرداخته شده، و دیدگاه روان شناسی و جامعه شناسی و راه های برون رفت از این آفت منحوس و ویران گر آمده است. در ادامه خلاصه ای از احوال و آثار حافظ و عبید و تاریخ عصر آن ها با دیدگاه ریاستیزانه بیان شده است.آن گاه به مظاهر ریا نظیر تصوف و صوفیان ریاکار و زاهدان و شیوخ متظاهر و وابسته به دربارها و ابتذال تصوف در آن عصر پرداخته شده و نمونهایی از شعر حافظ و آثار عبید در ستیزه ی با این پدیده ی شوم آمده است.سپس به مقایسه ی نحوه ی ریاستیزی حافظ و عبید و بیان موارد تشابه و افتراق در شیوه ی کار آن ها پرداخته شده است. این که حافظ با زبانی فخیم و عباراتی با شکوه خصوصاً با خواص ریا کار جامعه که ریاکاریشان تاثیرگذارتر بوده است به ستیزه برخاسته و سعی نموده است کا مکتبی انسان ساز و به دور از ریا و فریب ارائه کند و هدایت گری او در اشعارش بسیار راه گشاست. واین که عبید با زبانی عریان و با استفاده از طنز و هزل و به ندرت هجو به ستیزه ی با خواص و حتی عوام جامعه که به نوعی در این نابسامانی ها و مشکلات اخلاقی و فرهنگی دستی دارند، پرداخته است.