پیش بینی سود حسابداری و تغییرات آن به عنوان رویدادی اقتصادی از دیرباز مورد علاقه سرمایه گذاران، مدیران، تحلیلگران مالی، پژوهشگران و اعتباردهندگان بوده است .مهم ترین منبع اطلاعاتی سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و سایر استفاده کنندگان، پیش بینی های سود شرکت ها است. با توجه به اهمیت پیش بینی سود شناخت عوامل موثر در پیش بینی آن، اطلاعات مفیدی را برای ذینفعان فراهم می کند. اما آن چه در این مقوله حائز اهمیت می باشد، توجه به کیفیت سودی است که به عنوان پیش بینی کننده مورد استفاده قرار می گیرد. اما استفاده از شاخص ها و معیارهای متعدد برای سنجش کیفیت سود موجب می شود که سرمایه گذاران نسبت به کیفیت سودهای گزارش شده، تردید نمایند. هدف این تحقیق، بررسی ارتباط بین روش های مختلف سنجش کیفیت سود و سنجش محتوای اطلاعاتی کیفیت سود به ویژه از نظر توان پیش بینی سود آوری در 159 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1389-1380 می باشد. نتایج مقایسه این روش ها در سطح هر شرکت نشان می دهد که تنها 9% از کل شرکت های انتخابی(15 مورد) حائز شرایط کیفیت قوی یا ضعیف شده اند. از این رو می توان نتیجه گرفت که این شاخص ها، به گونه معناداری یکدیگر را تایید نمی کنند. نتایج آزمون کای دو نیز این موضوع را اثبات می کند. هم چنین کیفیت سود بالاتر، توان پیش بینی سودآوری آتی را افزایش می دهد. از این رو، به سرمایه گذاران و تحلیلگران مالی و سایر استفاده کنندگان از اطلاعات مالی توصیه می شود ارقام سود پیش بینی شده را با در نظر گرفتن سطح کیفیت سود به کار گرفته و از اتکای صرف به رقم سود پیش بینی شده اجتناب نمایند تا بتوانند تصمیمات بهتری اتخاذ نمایند