زمینه و هدف جهت یابی شنیداری بر اساس پردازش نشانه های زمانی و شدتی بین دو گوش در دستگاه مرکزی حاصل می شود. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت جهت یابی شنیداری در کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی (مرکزی) (c)apd انجام شد. روش بررسی گروه های مورد مطالعه شامل 15 کودک دختر و پسر مبتلا به (c)apd 8 تا 10 ساله و 80 کودک هنجار دختر و پسر در محدوده سنی 8 تا 11 سال و با آستانه شنوایی کم تر ازdb hl 20 ، تفاوت آستانه های بین گوشی کم تر از 5 دسی بل بودند. علایم رفتاری و عدم موفقیت در حداقل دو آزمون پردازش شنوایی از معیارهای انتخاب گروه ناهنجار بود. عملکرد جهت یابی بوسیله اعمال تاخیر زمان بین دو گوش از 880- تا880 +میکروثانیه و تفاوت شدت بین دو گوش از 10- تا 10+ دسی بل با دو محرک نویز بالاگذر و پایین گذر ( با فرکانس قطع 2کیلوهرتز) بررسی شد. جهت توصیف عملکرد جهت یابی از نمودار پراکندگی و برای مقایسه داده های دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته ها در مطالعه حاضر با استفاده از علایم زمانی و شدتی بین دو گوش 9 موقعیت های فرضی در سطح افق جهت بررسی وضعیت جهت یابی شنیداری در کودکان مبتلا به (c)apd شبیه سازی شد. در اکثر مبتلایان به (c)apd دو نوع ناهنجاری در عملکرد جهت یابی مشاهده شد. 1- پراکندگی بارز در پاسخ های جهت یابی 2- جهت گیری تمام پاسخ ها به نواحی جانبی. میانگین خطای آزمون ها در 6/86 درصد آن ها افزایش قابل توجهی نسبت به کودکان هنجار داشت (001/0p<). نتیجه گیری نتایج حاصل موید نقص جهت یابی و پردازش علایم دو گوشی در غالب کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی(مرکزی) است .