در دهه ی گذشته مخابرات مشارکتی برای غلبه بر کاستی های ارتباطات بی سیم ‏از طریق افزایش قابلیت اطمینان سیستم,‎ ‎‏افزایش‎ مرتبه چندگانگی سیستم و کاهش توان ارسالی نسبت به حالت انتقال مستقیم,‎‎‎ توجه زیادی را به خود جلب کرده است. رله های مشارکتی با ایجاد چندین منبع مجازی که همان اطلاعات منبع اصلی را انتقال می دهند باعث می شوند که در گره مقصد نمونه های متعدد مستقلی از سیگنال ارسالی از منبع را دریافت کند که بهبود عملکرد شبکه های بی سیم را به دنبال دارد. علاوه بر این هنگامی که رله ها در ‏مجاورت لبه شبکه قرار می گیرند می توانند پوشش اضافی برای شبکه در نقاط کور ایجاد کنند. با توجه به اینکه با استفاده از رله مشارکتی می توان با سطح توان کمتری, تبادل اطلاعات انجام داد‎,‎ تداخل در شبکه با استفاده از طرح رله مشارکتی نسبت به انتقال نقطه به نقطه کاهش می یابد‎.‎ شبکه رله دوطرفه به عنوان اساسی ترین نوع شبکه رله معرفی شده است. طراحی شبکه مشارکتی بهینه نیازمند درک دقیقی از تمام عوامل موثر بر عملکرد سیستم می باشد. اکثر ‏کارهایی‎ ‎که در زمینه شبکه رله دوطرفه با پروتکل ‎‏کدبرداری و ارسال انجام گرفته است با در نظر گرفتن نویز و محوشوندگی کانال می باشد. یکی از فاکتورهای مهم موثر بر کارآیی شبکه, ‎‏‎‎‎تداخل کانال همکار می باشد. ‏تداخل کانال همکار به صورت تداخل حاصل از سیگنال های ارسالی از فرستنده های اطراف گیرنده خودی تعریف می شود. هنگامی که گیرنده خودی در حال دریافت اطلاعات است به صورت همزمان سیگنال های ارسالی از فرستنده های اطراف را نیز دریافت می کند که این سیگنال ها تاثیر مخربی بر سیگنال دریافتی در گیرنده دارند. در این پایان نامه به تجزیه و تحلیل عملکرد شبکه رله دوطرفه با پروتکل دیکد و ارسال در حضور تعداد محدودی تداخل کانال همکار که در رله و منابع تأثیر می گذارند‎, می پردازیم. ‎‏همچنین به بررسی ‏شبکه رله برای طرح های دو و سه شکاف زمانی می پردازیم و نشان می دهیم که با افزیش تعداد تداخل و‎‏‎/یا ‎‏توان‎‎‎ تداخل کیفیت سرویس شبکه کاهش می یابد و با درنظر گرفتن نسبت توان تداخل به توان ارسالی ثابت,‎ ‎‎‏ عملکرد سیستم به یک مقدار ثابت همگرا می شود.