نام پژوهشگر: وجیهه بهران وند
وجیهه بهران وند شادپور ملک پور
در طی پروژه تحقیقاتی اول، به منظور کاهش تجمع نانوذرات روی اکسید (zno) و افزایش سازگاری این نانوذرات با محیط های آلی مانند بافت های پلیمری، برای اولین بار سطح نانوذرات zno توسط دی کربوکسیلیک اسیدهای فعال نوری و زیست سازگارحاوی آمینواسیدهای مختلف لوسین، آلانین، فنیل آلانین، متیونین و والین اصلاح گردید. این فرآیند تحت تابش فراصوت که به عنوان یک روش سریع، کم هزینه و دوستدار محیط زیست شناخته شده است، انجام شد. نانوذرات zno اصلاح شده با روش های ft-ir، xrd، fe-sem، tem و tga شناسایی شدند. با مقایسه نمودار آنالیز حرارتی نانوذرات zno خالص با نانوذرات اصلاح شده، وجود دی اسید بر روی نانوذرات اثبات شد و میزان حضور دی اسید بر روی سطح نانوذرات، حدود 11% بود. برای بررسی دقیق تر اندازه نانوذرات اصلاح شده و چگونگی توزیع آنها از تکنیک tem استفاده شد. نانوذرات خالص دارای مورفولوژی میله مانند هستند که پس از اصلاح سطح، مورفولوژی آنها از حالت میله ای به کروی تغییر شکل داده است. با توجه به نمودار هیستوگرام و منحنی توزیع نرمال، نانوذرات اصلاح شده با دی اسیدها پراکندگی یکنواختی را از خود نشان دادند. در پروژه دوم، برای بررسی اثر اصلاح سطح بر روی پخش نانوذرات zno در ماتریس پلیمری و همچنین تأثیر نانوذرات بر روی پایداری حرارتی و خاصیت جذب کنندگی نور ماوراءبنفش بافت پلیمری، نانوکامپوزیت های پلی(آمید-ایمید) فعال نوری/ روی اکسید با استفاده از تابش امواج فراصوت تهیه گردید. ابتدا پلی(آمید-ایمید) فعال نوری مشتق شده از دی آمین آروماتیک 4،?4-دی آمینو دی فنیل متان و n-تری ملیتیل ایمیدو l-آلانین دی اسید سنتز شد. سپس نانوکامپوزیت های پلی(آمید-ایمید)/ روی اکسید حاوی 4، 8 و 12 درصد از zno اصلاح شده با دی اسید، تحت تابش امواج فراصوت از مخلوط zno اصلاح شده با پلی(آمید-ایمید) تهیه شدند. روش های مختلفی مانند طیف سنجی ft-ir، xrd ،uv-vis،fe-sem ، tem و tga برای بررسی نانوکامپوزیت ها استفاده شد. با مقایسه نمودار هیستوگرام نانوکامپوزیت های 4، 8 و 12% و با توجه به تیزترشدن منحنی توزیع نرمال، نانوکامپوزیت 12% پخش بهتر ذرات را نشان داد. با افزودن نانوذرات zno جذب نور uv نسبت به پلیمر خالص بهبود پیدا کرد در نتیجه می توان گفت خاصیت جذب کنندگی نور uv نانوذرات zno بر نانوکامپوزیت های حاصله اثر گذاشته است و آنها می توانند به عنوان پوشش های جاذب uv مورد استفاده قرار گیرند.