اطلاع از موقعیت و رفتار خط ساحلی به مدیریت بهتر سواحل، طراحی و احداث تأسیسات ساحلی مناسب تر و نیز تعیین حاشیه امن ساحل کمک فراوانی می کند. در این تحقیق با به کارگیری تصاویر ماهواره ای لندست و با استفاده از تکنیک طبقه بندی شی گرا تغییرات درازمدت خط ساحلی نوشهر تا چالوس بین سال های 1364 تا 1389 (2011-1985 میلادی) مورد بررسی قرار گرفت و نقشه تغییرات آن تهیه گردید. همچنین تأثیر تغییر تراز آب و فعالیت های انسانی بر روی خط ساحلی مورد بررسی قرار گرفته است. منطقه مطالعاتی به پنج ناحیه شاخص تقسیم بندی و تأثیر تراز آب بر تغییرات خط ساحلی در این پنج ناحیه بررسی گردید. نتایج نشان دهنده آن است که در نواحی که فعالیت های انسانی صورت نگرفته، تغییرات خط ساحلی رابطه خطی با میانگین سالیانه تراز آب دارد. تندبادها و نسیم های نیرومند صورت گرفته در بازه ی مطالعاتی و همچنین تغییرات سالیانه نرخ انتقال رسوب موازی ساحل مشخص، و در تحلیل نحوه تغییرات خط ساحلی مورد بهره برداری قرار گرفت. این تندبادها و نسیم های نیرومند می توانند در فرسایش ساحلی صورت گرفته در سال های 1364 تا 1372 (1985 تا 1998 میلادی) در زمان افزایش تراز آب تأثیرگذار باشند. گل باد 13 ساله (در دوره افزایش تراز آب) و 25 ساله (کل دوره مطالعاتی) منطقه استخراج و با استفاده از آن جهت باد غالب و جریانات غالب منطقه مشخص و در تحلیل نحوه تغییرات خط ساحلی مورد بهره برداری قرار گرفت. تغییرات صورت گرفته در منطقه مطالعاتی، به استثنای نواحی مجاور بندر نوشهر به صورت پس روی از دریا بوده که افزایش تراز آب نقش موثری در این تغییرات داشته است. بیش ترین تغییرات خط ساحلی در دوره ی مورد مطالعه در بندر نوشهر و دهانه رود چالوس مشاهده شد. تغییرات عمده در بندر نوشهر شامل تجمع رسوبات در پشت موج شکن غربی می باشد که مساحتی در حدود 89689 مترمربع را به خشکی اضافه کرده است. به دام افتادن رسوبات و احیای اراضی در پشت موج شکن شرقی نیز موجب افزایش مساحتی در حدود 223929 مترمربع به خشکی شده است. در مقایسه، ضلع جنوبی حوضچه بندر طی دوره مطالعاتی پس روی از دریا داشته و در نتیجه مساحتی حدود 28544 مترمربع در این ناحیه به زیر آب رفته است. فعالیت های انسانی صورت گرفته در بندر نوشهر در تغییرات خط ساحلی مجاور آن تأثیرگذار بوده و مانع از روند طبیعی تغییر موقعیت خط ساحلی با افزایش تراز آب شده است. دهانه ی رود چالوس تحت تأثیر جریانات غالب به سمت شرق مایل و به میزان 17 متر جا به جا شده و بیش ترین عقب نشینی دهانه ی رود، به دلیل افزایش تراز آب، به سمت جنوب و به میزان 128 متر می باشد. در سایر نواحی تغییرات به صورت پس روی خط ساحلی مشاهده شد. بر اساس داده های به دست آمده در این نواحی، روابط خطی برای تعیین میزان تغییرات خط ساحلی بر حسب میانگین سالیانه تراز آب ارائه گردیده است. تغییرات صورت گرفته در دوره مطالعاتی باعث افزایش طول خط ساحلی به میزان 946 متر شده است.