چکیده حبابهای مالی یکی از اصلیترین مسائلی است که اقتصاد مدرن، امروزه با آن در ارتباط است. در ادبیات متداول اقتصادی، به انحراف قیمت بازار دارایی از ارزش بنیادی دارایی حباب اطلاق می شود. به عبارت دیگر، زمانیکه یک دارایی به طور فزاینده و بی دلیل از ارزش بنیادی خود فاصله گیرد و پس از رشد متداوم با فروپاشی سریع قیمت ها در فاصل? زمانی کوتاهتری دنبال شود، حباب رخ داده است. شواهد حاکی از آنست که رویکردهای سنتی(نظیر آزمونهای کران واریانس) به انداز? کافی برای شناسایی حبابها مناسب نیستند، بدان سبب که نمیتوانند به وضوح بین تغییر در عوامل بنیادی و وجود یک حباب تمایز قائل شوند. همچنین نتایج رایج در این آزمونها نسبت به فرضیات ارائه شده توسط محققین بسیار حساس هستند. لذا در سالهای اخیر با کمرنگ شدن مرز میان علوم، رویکرد جایگزینی برای مدل کردن حبابها و سقوطهای بازار سهام مورد توجه جامع? مالی و فیزیک قرار گرفته که حباب را به صورت مولفه ای با رشد سریعتر از نمایی با نوسانات تناوب لگاریتمی تعریف مینماید. در این پژوهش، به منظور بررسی وجود حباب و پیش بینی سقوطهای متعاقب شاخص قیمت و بازده نقدی در باز? زمانی 1390-1378، از همین مدل(مدل قانون توانی تناوب لگاریتمی) استفاده شده است. در ادامه جهت اطمینان از وجود تناوب لگاریتمی در داده ها، تحلیل طیفی lomb روی داده ها به دو روش روندزدایی و مشتق h و q اجرا گردیده است. همچنین برای اطمینان از صحت برازش انجام شده، از آزمونهای دیکی-فولر تعمیم یافته، فیلیپس-پرون و همچنین از آزمون هم انباشتگی یوهانسن-جسیلیوس استفاده شده است. با توجه به اینکه داده ها به خوبی با مدل برازش شده اند و همچنین تحلیل طیفی lomb فاقد روند و مشتق h و q به خوبی وجود تناوب لگاریتمی را تأیید کرده اند، میتوان نتیجه گرفت داده ها، رفتاری مطابق با مدل lppl دارند. نتایج آزمونهای مانایی نیز حاکی از برازش خوب مدل روی داده ها میباشد. مدل مورد استفاده در این باز? زمانی سه حباب را شناسایی کرده و پیش بینی های معقولی از زمان بحرانی و همچنین سقوطهای متعاقب این سه حباب ارائه داده است.