چکیده: رشد سریع جمعیت و افزایش تقاضا برای موسسه های صنعتی مانند صنعت خمیرسازی و تولید محصولات کاغذی جهت رفع نیازهای انسان، موجب ایجاد مشکلاتی از قبیل بهره برداری بیش از حد از منابع موجود و هدایت آلودگی به محیط زیست خاکی، هوایی و آبی شده است. به همین دلیل باید به نحو مطلوب اقدامات کنترل کننده آلودگی به کار گرفته شده و نظارت جدی تری در حفظ منابع طبیعی صورت گیرد. بنابراین با توجه به اهمیت کاهش اثرات منفی سوزاندن و دفن پسماندها برای حفظ محیط زیست، دو نوع از پسماند تولیدی کارخانه بازیافتی مقوا سازی (پسماند نوع 1: حاوی مقوا و ماسه و پسماند نوع 2: حاوی نایلون، یونولیت و مقوا) به عنوان جایگزین درصدی از بخش ماسه (درصد حجمی) جهت تولید بتن سبک غیر باربر مورد استفاده قرار گرفت. هدف از این پژوهش رسیدن به مقاومت فشاری قابل قبول و چگالی حداقل با استفاده حداکثر از این پسماندها مطابق با استاندارد astm-c 129 برای ساخت بتن غیر باربر سبک در مقیاس آزمایشگاهی می باشد. در این تحقیق، 3 نمونه بتن شامل بتن حاوی پسماند نوع1 (با جایگزینی 60، 70 و 80 درصد حجمی پسماند به جای ماسه)، بتن حاوی پسماند نوع2 (با جایگزینی 55، 75 و 95 درصد حجمی پسماند به جای ماسه) و بتن حاوی ترکیب دو نوع پسماند، ساخته شد و مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش های لازم در دو گروه مختلف بر روی بتن تازه (شامل آزمایش اسلامپ و ph) و بتن سخت شده شامل: چگالی خشک، مقاومت فشاری، مقاومت کششی غیر مستقیم، مدول الاستیسیته استاتیکی، مقاومت خمشی، چقرمگی خمشی، تاثیر دما بر مقاومت فشاری، جذب آب و آزمایش پالس فراصوتی (امواج اولتراسونیک) انجام گردید. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که استفاده از پسماند نوع 1 نسبت به پسماند نوع 2 هم از لحاظ مشخصات بتن تولیدی و رعایت استاندارهای لازم و هم به لحاظ اقتصادی و زیست محیطی بهتر است و همچنین استفاده از این پسماندها سبب کاهش هزینه های دفع کارخانه های مقواسازی شده و به این ترتیب بتن سبز سازگار با محیط زیست تولید می گردد. واژگان کلیدی: بتن غیرباربر سبک، پسماند، مقاومت فشاری، کارخانه بازیافتی مقوا سازی