مسکن یکی ازاساسی ترین نیازهای هر خانوار است که می تواند در اابعاد اقتصاد کلان و خانوار نقش واهمیت ویژه ای داشته باشد و به دو شکل اجاره ای و ملکی تامین شود.از آنجا که مسکن ملکی تحقق بزرگترین سرمایه گذاری مالی در طول زندگی بسیاری از خانوارهاست و همچنین تاثیرات قابل توجهی که بر روی رشد اقتصادی دارد و نسبت به واحدهای استیجاری نتایج نامطلوب اجتماعی کمتری دارد، بر مسکن اجاره ای ارجحیت دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر درآمد و سطح تحصیلات سرپرست خانوار بر نحوه تصرف مسکن در مناطق شهری و روستایی کشور است.برای این منظور از دو مدل لوجیت و پروبیت به تفکیک مناطق شهری و روستایی استفاده شده است.داده های مورد استفاده در این تحقیق مربوط به داده های هزینه و درآمد حدود 37000خانوار شهری وروستایی است برای انجام تخمین هااز نرم افزار stata11 استفاده شده است .درآمد دائمی به علت اهمیت ونقش مهمی که در احتمال مالکیت مسکن ایفا می کند ، وارد مدل شده است.مدل های لوجیت و پروبیت با در نظر گرفتن درآمد دائمی وجاری به طور جداگانه برآورده شده اند و سعی شده است که بهترین مدل انتخاب شود. نتایج تخمین ها نشان می دهد که مدل لوجیت با درآمد دائمی بر اساس اصل حداکثر درستنمایی به عنوان بهترین مدل انتخاب شده است و نتایج به دست آمده از این تحقیق بر اساس این مدل تفسیر شده است. نتایج نشان می دهد که درآمد دائمی اثر مثبت ومعنی داری بر احتمال ماالکیت مسکن دارد و باعث شده است که اثر سایر متغیر ها بر احتمال مالکیت مسکن نسبت به مدل لوجیت بادرآمد جاری کمتر شود .در مناطق شهری سایر متغیر های مدل به جز وضعیت تاهل اثر معنی داری بر احتمال مالکیت مسکن دارند و در مناطق روستایی هم همه متغیرها به جز جنسیت سرپرست خانوار اثر معنی داری بر احتمال مالکیت مسکن دارند و اثر همه متغیرها به جز سطح تحصیلات مثبت است.