در این تحقیق به سنتز نانوکامپوزیت ژلاتین-شیشه زیست فعال با استفاده از روش ریخته گری انجمادی پرداخته شد. در مرحله اول، نانوذرات شیشه زیست فعال به روش سل ژل اصلاح شده سنتز و مشخصه یابی شد. اندازه ذرات بر اساس تصاویر tem کمتر از 10 نانومتر می باشد. در بخش بعدی داربست های ژلاتینی با متغیرهای درصد ژلاتین (1، 3 و 5 درصد وزنی) و سرعت انجماد (1، 3 و 6 درجه سانتیگراد بر دقیقه) به روش ریخته گری انجمادی سنتز و مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده با افزایش غلظت ژلاتین و سرعت انجماد اندازه حفرات تخلخل ها کاهش، استحکام فشاری افزایش و جذب آب کاهش می یابد. بهترین نتایج مربوط به داربست تهیه شده از محلول آبی حاوی 3 درصد ژلاتین و سرعت انجماد 1 درجه بر دقیقه تعیین گردید و در مرحله بعد مورد استفاده قرار گرفت. در مرحله آخر با ثابت نگاه داشتن درصد ژلاتین و سرعت سرمایش بر اساس نتایج بخش قبل، با تغییر درصد شیشه زیست فعال (10، 20 و 50 درصد وزنی) عواملی مانند مورفولوژی، استحکام، زیست فعالی و زیست تخریب پذیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. افزودن نانوذرات شیشه تاثیری در اندازه حفرات نشان نداد. استحکام فشاری با افزایش میزان شیشه افزایش و از میزان جذب آب کاسته شد. همچنین در درصد های بیشتر شیشه زیست فعال تخریب پذیری کاهش و میزان زیست فعالی افزایش نشان دادند.