در این پروژه سعی شده است تا بستریپلیمریبه روش سل - ژل تهیهشده و برای رهایش داروی پروژسترون از آن استفاده شود. به دلیل مشکلات استفاده از داروی پروژسترون یافتن روشی برای استفاده آسان تر از این دارو مهم است لذا از روش سل-ژل که روشی ارزان و ایمن برای بدن است، استفاده شد. به همین منظور از تترا متوکسی سیلان و پلی دی متیل سیلوکسان دارای پایانه هیدروکسیل برای ساخت بستر پلیمریاستفاده شد. با توجه به شکست بستر های ساخته شده با تترا متوکسی سیلان از پلی دی متیل سیلوکسان برای از بین بردن این نقص بزرگ استفاده شد تا به دلیل زنجیر های بلند پلی دی متیل سیلوکسان مانع از شکست بستر در اثر تبخیر حلال شود. در ادامهبا طیف سنجی زیر قرمز فوریه شبکه ای شدن بستر تترا متوکسی سیلان با پلی دی متیل سیلوکسان اثبات گردید، و نیز با استفاده از نتایج حاصله از dsc این امر به صورت دقیق تری بررسی شد. همچنین با نتایج حاصل از آزمون dmta به اتصال پلی دی متیل سیلوکسان با تترا متوکسی سیلان اطمینان حاصل شد و ساختار بلور بستر مورد مطالعه قرار گرفت.سپس با استفاده از آزمون bet تاثیر اضافه کردن pdms بر اندازه حفرات و سطح ویژه مورد بررسی قرار گرفت. نقشه عنصری سیلسیم از بستر تترامتوکسی سیلان و پلی دی متیل سیلوکسان شبکه ای شده قبل و بعد از اضافه کردن دارو بررسی شد.همچنین به منظور بررسی مورفولوژی، آنالیز سطح و تاثیر رهایش دارو بر مورفولوژی بستر تصاویر میکروسکوپ الکترون پویشی از بستر تترامتوکسی سیلان و پلی دی متیل سیلوکسان شبکه ای شده در قبل و بعد از اضافه کردن دارو گرفته شد. رهایش داروی پروژسترون با استفاده از طیف سنجی فرا بنفش مورد مطالعه قرار گرفت و پس از رهایش دارو مورفولوژی بستر قبل و بعد از رهایش بررسی شد. نتیجه ی نهایی از این پروژه ساخت بستری بدون شکست در زمان خروج حلال و توانایی رهایش داروی پروژسترون از این سیستم است.