امروزه تحقیقات وسیعی در جهت توسعه سامانه های نوین دارورسانی ذره ای به منظور ساخت سامانه های جدید درمانی با افزایش اثر بخشی عامل درمانی، حفظ پایداری، کاهش نوسانات در غلظت دارو و کاهش عوارض جانبی سیستم های موجود انجام می شود. سامانه های نوین دارورسانی ذره ای کاربردهای گوناگونی دارند که ساخت سامانه های نوین دارورسانی ذره ای چشمی است از جمله آنهاست که در این تحقیق به آن پرداخته خواهد شد. بکارگیری پلیمرهای زیست تخریب پذیر در تهیه سامانه های نوین دارورسانی ذره ای به منظور استفاده در درمان بیماری های چشمی دستاورد جدیدی در علم پزشکی است که امیدواری های بسیاری را به همراه داشته و جایگزینی مناسب برای روش های درمانی رایج و سنتی مانند قطره های چشمی است. این تحقیق به منظور بررسی قابلیت روش امولسیون یگانه روغن در روغن/تبخیر حلال برای ساخت نانوذرات کوپلیمر پلی لاکتیک-گلیکولیک اسید بارگذاری شده با داروی دگزامتازون - بعنوان سامانه نوین دارورسانی ذره ای چشمی- و رهایش دارو در شرایط برون تنی انجام شد. در این تحقیق ابتدا به بررسی تاثیر عوامل مختلف همچون نوع حلال مصرفی، درصد غلظت پلیمر بر تشکیل امولسیون و اندازه ذرات حاصل پرداخته شد. سپس داروی دگزامتازون در نانوذرات ساخته شده کپسوله شده و پارامترهای مختلفی همچون تاثیر درصد مقدار پلیمر و داروی اولیه بارگذاری شده بر روی اندازه و ساختار ذرات، تاثیر درصد دارو بر میزان بارگذاری دارو در ذرات و رهایش دارو از نانوذرات تهیه شده مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی ها نشان داد کاهش غلظت پلیمر، کاهش مقدار داروی اولیه و استفاده از حلال استونیتریل نسبت به حلال استون در تشکیل امولسیون باعث کاهش اندازه ذرات می شود.