استان تهران با 26 مورد از مخاطره ها از جمله زلزله و فرونشست دست و پنجه نرم می کند . برنامه ریزی منطقه ای که در آن برنامه ریزی متناسب با توان های محیطی و طبیعی منطقه هدف گیری شده باشد چیزی جز توسعه ی پایدار نیست. هدف اصلی: شناخت عوامل تأثیرگذار بر برنامه مدیریت بحران در استان تهران تحقیق حاضر نوعی تحقیق کاربردی است. با توجه به مولفه های مورد بررسی ، ماهیت موضوع و اهداف تحقیق ، روش این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است . مناطقی از شهر که با خطر پذیری بالایی طرف می باشند این مناطق در نقاط تهران و با شدت کمتر در نقاط شهر ری ، پاکدشت ، رباط کریم ، شرق شهریار ، مرکز فیروزکوه ، شمیرانات ، شمال ورامین دیده می شود و نقاط شمال شمیرانات ، شمال و جنوب فیروزکوه ، و جنوب ورامین با توجه به نقشه آسیب پذیری کلی کمتری برخودار بوده و برای توسعه آتی از قوت بیشتری برخوردارند . بنابراین برای جلوگیری از تلفات و خرابی ها در تهران باید در درجه اول تا حد امکان در قسمت های گسل های فعال ساخت و ساز انجام نشود . رعایت حریم و فاصله لازم هم از پهنه های پر خطر توصیه می شود ، در بحث فرونشست مطابق نقشه مناطقی از استان تهران که دارای میزان جمعیت بالا ، تراکم کالبدی و زیر ساخت را دارند بیشتر در معرض آسیب پذیری هستند .با سیاست ها و راهکارهای لازم از تبدیل شدن دشت ها به دشت های ممنوعه و بحرانی جلوگیری گردد و همچنین اقدامات بازسازی در ارتباط با این دشت ها را نیز انجام داد . همچنین جهت اجرایی شدن برنامه باید به سازماندهی محدد تشکل های مدیریت بحران نیز توجه مبذول گردد