چکیده زمینه و هدف: آسم یکی از بیماری های مزمن در جهان است که 5/6 میلیون نفر در ایران مبتلا به آسم می باشند. لذا کنترل مطلوب آسم به آموزش وابسته است که خود مراقبتی نقش بسیار مهمی دارد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش خود مراقبتی در بیماران مبتلا به آسم انجام پذیرفته است. مواد و روش کار : این پژوهش مطالعه نیمه تجربی تصادفی می باشد جامعه مورد مطالعه بیماران مبتلا به آسم مراجعه کننده پلی کلینیک تخصصی بیمارستان شهید رحیمی و عشایر شهرستان خرم آباد در سال 1392 بود. حجم نمونه 100 نفر نمونه گیری به روش آسان (در دسترس) صورت گرفت. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه کنترل (n=50) گروه مداخله (n= 50) تقسیم شده اند که در گروه مداخله طی 8 جلسه به مدت 90 دقیقه آموزش خود مراقبتی همراه با پمفلت آموزشی داده شد که به گروه کنترل آموزش ارائه نشد که بعد از دو ماه مجدداً پرسش نامه به هر دو گروه داده شد آن گاه دو گروه با هم مقایسه شدند. محقق از آزمون تی زوجی معادل ناپارامتری (آن ویلکاکسیون) آزمون تی مستقل و تجزیه و واریانس یا معادل ناپارامتری آن (من ویتنی و کروسکال آلیس) استفاده نموده است. یافته ها : نتایج آزمون نشان داد قبل از مداخله اختلاف معنی داری وجود نداشت ولی بعد از مداخله از نظر آگاهی، نگرش و رفتار بیماران و کنترل از نظر حملات آسم ارتباط معنی داری وجود داشت که بعلت تأثیر مداخله آموزشی می باشد. نتیجه گیری : آموزش خود مراقبتی باعث ارتقاء آگاهی، نگرش و رفتار (p=0.001) بیماران و نیز کاهش تعداد حملات آسم می شود، ولی بر تعداد مراجعه به پزشک و بیمارستان تأثیر و ارتباط معنی داری مشاهده نشد. این پژوهش نشان داد عوامل رفتاری گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بعد از آموزش ارتباط مثبت و معنی داری داشت و رفتار بیماران ارتقاء پیدا نمود.