این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح متیونین گوارش پذیر و لیزین گوارش پذیر جیره روی عملکرد رشد و خصوصیات لاشه بلدرچین ژاپنی از 11 تا 32 روزگی انجام شد. جیره پایه ای به منظور تأمین یا بیشتر در نظر گرفتن نیاز¬های غذایی بلدرچین ژاپنی به استثنای متیونین و لیزین گوارش پذیر فرموله شد. سطوح افزایشی هر اسید آمینه (متیونین و لیزین) بجای نشاسته به جیره پایه افزوده شد. 9 تیمار آزمایشی شامل 1/1 تا 3/1 لیزین گوارش پذیر و 5/0 تا 6/0 متیونین گوارش پذیر به ترتیب با 1/0 و 05/0 افزایش تهیه شدند. تعداد 540 قطعه جوجه بلدرچین در قالب طرح فاکتوریل 3×3 کاملا تصادفی بین 36 قفس و 15 پرنده در هر قفس قرار گرفتند. تاثیر تیمار¬های جیره بر عملکرد رشد و خصوصیات لاشه معنی¬دار نبود، با این حال، روند افزایش گوشت ران در سطوح بالاتر اسید آمینه جیره مشاهده شد. این مطالعه به وضوح نشان داد که 1/1 درصد لیزین گوارش پذیر و 5/0 درصد متیونین گوارش پذیر نیاز¬های تغذیه¬ایی رشد بلدرچین ژاپنی برای عملکرد بهینه را که هر کدام به ترتیب مطابق با 28/1 درصد لیزین کل و 55/0 درصد متیونین کل بودند را فراهم می¬کند.

در این آزمایش تأثیر سطوح مختلف ضایعات میوه عناب و آنزیم ناتوزیم پلاس بر عملکرد رشد، صفات لاشه و متابولیت¬های خونی جوجه¬های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 320 قطعه جوجه یک¬روزه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 به 8 تیمار و 4 تکرار و تعداد 10 قطعه جوجه در هر تکرار با میانگین وزنی یکسان تقسیم شدند. تیمارها شامل چهار سطح ضایعات میوه عناب (0، 2، 4 و 6 درصد) و دو سطح آنزیم (0 و 0/35درصد) بود. داده¬های به دست آمده به صورت آزمایش فاکتوریل 4×2 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار مقایسه شدند. جوجه¬ها از سن 1 تا 21 روزگی با جیره دوره آغازین و 21 تا 42 روزگی با جیره دوره رشد تغذیه شدند. محاسبه میزان مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی انجام شد. در سن 42 روزگی از هر قفس دو جوجه کشتار شدند و نمونه¬های خون جهت تعیین غلظت تری¬گلیسرید، کلسترول، hdl، ldl و vldl تهیه گردید. اندام¬های مختلف به طور جداگانه توزین شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از ضایعات میوه عناب اثر معنی¬داری روی مصرف خوراک کل دوره نداشت. آنزیم تأثیر معنی¬داری بر میانگین مصرف خوراک در پایان دوره نداشت. اما جیره¬های حاوی آنزیم مصرف خوراک بیشتری را نشان دادند. میانگین افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک جوجه ها تحت تأثیر عناب و آنزیم قرار نگرفت. ضایعات میوه عناب و آنزیم روی وزن اجزای لاشه اثر معنی داری نداشت. استفاده از ضایعات میوه عناب در جیره به طور معنی داری موجب کاهش سطح کلسترول خون شد، ولی تغییر معنی داری را در غلظت های سرمی تری گلیسرید، hdl، ldl و vldl ایجاد نکرد. کلمات کلیدی: عناب، عملکرد، پارامترهای خونی، جوجه گوشتی

به منظور بررسی تأثیر پودر ریشه گیاه باریجه ( (farula gumosa biossبر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و10 پرنده به مدت 42 روز با استفاده از پنج سطح پودر گیاه باریجه (صفر، 25/0، 50/0، 75/0 و 1 درصد) انجام پذیرفت. سطوح مختلف باریجه اثر معنی داری بر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی در هیچ یک از دوره های پرورش نداشت (05/0<p). وزن نسبی روده در پرندگان تغذیه شده با جیره ی حاوی 1 درصد باریجه بالاتر از پرندگان گروه شاهد بود (05/0p<). بیشترین وزن نسبی قلب در تیمار 25/0 درصد پودر ریشه باریجه مشاهده شد (05/0p<). اثر افزودن پودر ریشه باریجه به جیره غذایی بر وزن نسبی پیش معده، طول ژژنوم و طول ایلئوم معنی دار نبود (05/0<p). پرندگان تغذیه شده با سطح 75/0 درصد باریجه دارای بیشترین مقدار پروتئین کل و البومین سرم بودند. بیشترین مقدار کلسترول مربوط به تیمارهای 1 و 75/0 درصد باریجه بود (05/0p<). بالاترین نسبت آلبومین به گلوبولین در تیمار 25/0 درصد باریجه مشاهده شد که فقط با تیمار 1 درصد باریجه اختلاف معنی داری داشت (05/0p<). بالاترین تیتر اولیه آنتی بادی بر علیه گلبول قرمز گوسفندی در پرندگان تغذیه شده با جیره ی حاوی50/0 درصد باریجه بود و بیشترین تیتر آنتی بادی بر علیه ویروس نیوکاسل و برونشیت در تیمار 75/0 درصد باریجه مشاهده شد (05/0p<). بیشترین پاسخ ایمنی سلولی پس از 24 ساعت چالش با دی نیترو کلرو بنزن در پرندگان تغذیه شده با سطح 75/0 مشاهده شد (05/0p<). اثر سطوح مختلف پودر ریشه باریجه بر وزن نسبی طحال و بورس فابریسیوس معنی دار نبود (05/0<p). با افزودن پودر ریشه باریجه تعداد باکتری های اشریشیاکلی در محتویات ایلئوم کاهش و تعداد باکتری اسید لاکتیک بطور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). نتایج مطالعه ی حاضر نشان می دهد که استفاده از سطح 75/0 درصد پودر ریشه باریجه در جیره جوجه های گوشتی اثر مثبتی بر برخی از فراسنجه های خونی، ایمنی هومورال و سلولی و جمعیت باکتریایی اسید لاکتیک ایلئوم دارد.