تریکوموناس واژینالیس پاتوژن آلوده کننده دستگاه ادراری تناسلی انسان است که باعث تریکومونیازیس می گردد. مترونیدازول و تینیدازول داروهای اصلی جهت درمان تریکومونیازیس می باشند. به هرحال اثرات جهش زا بودن، سرطانزا بودن و اثرات سوء بر جنین و نیز ایجاد مقاومت دارویی مربوط به این داروها گزارش شده است. به منظور بهبود در عوارض داروهای شیمیایی، استفاده از گیاهان دارویی می تواند بعنوان یک منبع از ترکیبات با خواص ضد تریکومونایی بالا، سمیت پایین و قیمت پایین تر مورد توجه قرار گیرد. در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی انبه و زغال اخته بر تریکوموناس واژینالیس مورد بررسی قرار گرفت. اثر عصاره انبه و عصاره زغال اخته در غلظت های 50، 100، 200، 400، 800 و 1000 میکروگرم بر میلی لیتر بر انگل تریکوموناس واژینالیس در زمان های 24 و 48 ساعت بررسی شد. بعد از تیمار انگل با عصاره ها، تعداد نهایی انگل با استفاده از رنگ تریپان بلو و لام هموسایتومتر مشخص گردید. در این مطالعه از مترونیدازول و تینیدازول بعنوان کنترل مثبت استفاده شد و مقدار ic50 در غلظت های /002/0، 0/04، 0/08، 0/16 و0/32 µg/ml محاسبه گردید.آزمون سمیت سلولی برای سلول میزبان یک معیار مهم برای ارزیابی فعالیت ضدتریکومونایی گیاهان دارویی ذکر شده می باشد که در این مطالعه این آزمون بر روی سلولvero(سلول کلیه میمون آفریقایی) با استفاده از تست mttانجام شد.عصاره انبه و زغال اخته اثر ضد تریکومونایی متوسطی با میزان ic50 به ترتیبµg/ml 110/8 و 65/8 از خود نشان دادند. دو عصاره آزمایش شده در این مطالعه در مقایسه با تینیدازول و مترونیدازول ( بترتیب با مقدار ic50 0/047و 020/o میکروگرم بر میلی لیتر) اثر ضدتریکومونایی پایین تری از خود نشان دادند. بر اساس نتایج بدست آمده غلظت های مختلف عصاره انبه و زغال اخته دارای اثرات ضد تریکومونایی مناسبی می باشند. پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری در رابطه با تاثیر این عصاره ها بر روی مدل های حیوانی و بیماران تریکومونایی صورت گیرد.