نام پژوهشگر: سعید غنی ابادی
زهرا عمارلو سید محمد رضا امیریان
یکی از حوزه های تحقیق و بررسی در زبان اول و دوم که به تازگی توجه زیادی را به خود جلب کرده است اهمیت تجزیه و تحلیل خطا و اصلاح آن و همچنین آثار متعاقب آن بر روی یادگیری زبان است.تحقیقات زیادی در مورد خطا و بازخورد اصلاحی در یادگیری زبان وجود دارد.چیزی که هنوز در مورد آن زیاد مطالعه نشده بود و کانون توجه این مطالعه شد این بود که چه نوع از انواع بازخوردهای اصلاحی در رابطه با اشتباهات گرامری زبان آموزان مبتدی انگلیسی به عنوان زبان دوم مفید است.بازخورد اصلاحی که مورد مطالعه قرار گرفته شده است بازخورد اصلاحی غیرمستقیم و دو زیرمجموعه آن یعنی بازخورد فرازبانی و بازخورد استنباطی می باشد.این تحقیق تقریبا تجربی در جستجوی بررسی رابطه بین درک بازخورد اصلاحی غیرمستقیم و پیشرفت زبان دوم در ارتباط با یادگیری زمان گذشته درنوشتار است.به منظور دنبال کردن هدف این تحقیق 32زبان آموزموسسه زبان جهاد دانشگاهی نیشابوردر این تحقیق شرکت کردند که همگی چهار ترم در این موسسه زبان آموخته بودند.برای اینکه موثربودن یکی از دو بازخورد اصلاحی استفاده شده در این تحقیق مشخص شود در ابتدای کار محقق آزمونی جهت ارزیابی سطح دقت دانش آموزان در استفاده از زمان گذشته در نوشته هایشان گرفت.سپس محقق دو شیوه بازخورد فرازبانی و استنباطی را به مدت 7جلسه برای پی بردن به نتیجه آن در کلاس استفاده نمود.نتایج بدست آمده حاکی براین بود که دانش آموزان در کلاسی که در آن بازخورد استنباطی استفاده شده بود عملکرد بهتری داشتند نسبت به کلاسی که درآن بازخورد فرازبانی استفاده شده بود.بنابراین برطبق آمار میتوان گفت که بازخورد استنباطی اثربخشی بیشتری نسبت به بازخورد فرازبانی برروی دقت نوشتار دانش آموزان داشته است: