در این مطالعه، اثرات آگونیست و آنتاگونیست گیرنده gpr55 در هسته آمیگدال مرکزی رت(rat wistar) روی رفتار شبه اضطراب توسط تست ماز صلیبی بالاتر از زمینه (elevated plus-maze) ارزیابی گردید. تزریق دوطرفه دوزهای (0.2، 1 و 5 میکرو گرم بر رت) از دارویo-1602 آگونیست اختصاصی گیرنده gpr55، در هسته آمیگدال مرکزی زمان ورود و دفعات ورود حیوآن ها را به بازوی باز افزایش داد که نشان دهنده کاهش اضطراب حیوان ها است. تزریق آنتاگونیست اختصاصی گیرندهgpr55 ، ml193به ناحیه مذکور با دوزهای(0.01، 0.1 و 0.5 میکروگرم بر رت) باعث افزایش رفتار اضطرابی حیوان ها گردید. در مرحله بعدی آزمایشات، تزریق دوز بی تاثیر(0.01 میکروگرم بر رت) ml193 قبل از تزریق دوزهایo-1602 در هسته آمیگدال مرکزی باعث کاهش اثر ضد اضطرابیo-1602 در دوز های (0.2 و 1 میکروگرم بر رت) گردیدند. این مطالعه نشان داد گیرنده gpr55 در هسته آمیگدال مرکزی وجود دارد و دارای فعالیت فیزیولوژیکی می باشد و می تواند در کنترل اضطراب نقش مهمی داشته باشد.

gpr55 یک گیرنده ی جدید کانابینوئیدی پیشنهاد می شود. به نظر می رسد سیستم کانابینوئیدی در تعدیل رفتارهای اضطرابی در مطالعات بالینی و تجربی دارای اهمیت باشد. هدف این مطالعه، بررسی اثرات آگونیست و آنتاگونیست گیرنده gpr55 در ناحیه بطن راست رت های نر روی رفتارهای مرتبط با اضطراب با استفاده از ماز صلیبی بالاتر از زمینه بود. تزریق یکطرفه دوزهای (2/ , 1 و µg/rat5) از داروی o-1602 آگونیست اختصاصی گیرنده gpr55، در در ناحیه بطن راست، درصد باقی ماندن در بازوی باز(%oat) و دفعات ورود به بازوی باز (%0ae) را افزایش داد که نشان دهنده کاهش رفتارهای اضطرابی است. در حالی که تزریق مقادیر 1/ وµg/rat 1از ml193، آنتاگونیست اختصاصی گیرنده gpr55، به ناحیه مذکور، باعث افزایش رفتار اضطرابی حیوان ها گردید. در بخش دیگری از مطالعه، تزریق درون بطن مغزی دوز بی تاثیر ml193 (µg/rat01/) قبل از تزریق دوزهای o-1602 در ناحیه ناحیه بطن راست باعث کاهش اثر ضد اضطرابی o-1602 در دوز های (µg/rat2/ و 1) گردیدند. بنابراین احتمال دارد که gpr55 در تعدیل رفتارهای اضطرابی نقش داشته باشد و در آینده به عنوان یک هدف جدیدی در درمان بیماری های مرتبط با اضطراب به شمار آید