چکیده هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر میزان فعالیت بدنی و ترکیب بدنی بر مهارت های حرکتی پایه در دانش آموزان پسر 8-7 ساله شهر یزد، بود. بدین منظور90 نفر از دانش آموزان پسر 8-7 ساله به صورت تصادفی- خوشه ای از بین دانش آموزان 8-7 ساله شهر یزد انتخاب و سپس بوسیله دستگاه ارزیابی ترکیب بدن و استادیومتر، ترکیب بدن و شاخص توده بدن آنها اندازه گیری و سطح فعالیت بدنی با استفاده از پرسش نامه مخصوص کودکان ارزیابی شد. نحوه اجرای مهارت های حرکتی پایه کودکان بوسیله آزمون اولریخ ویرایش دوم (tgmd-2) مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری، کولموگروف اسمیرنوف، آزمون ضریب هم بستگی پیرسون و رگرسیون خطی در سطح معنا داری p ? 0/05 انجام شد. نتایج نشان داد، بین فعالیت بدنی و توده بدون چربی دانش آموزان با اجرای مهارت های حرکتی پایه رابطه معناداری وجود ندارد، ولی شاخص توده بدن با مهارت های دویدن، جابه جایی و زدن توپ ثابت با باتون ارتباط معنی داری داشت. در نتیجه بین فعالیت بدنی و توده بدون چربی با مهارت های حرکتی پایه رابطه معنی داری مشاهده نشد ولی از طرفی شاخص توده بدن با مهارت های حرکتی پایه ارتباط معنی داری داشت. کلمات کلیدی: مهارت های حرکتی پایه، شاخص توده بدن، توده بدون چربی، فعالیت بدنی

چکیده مقدمه: پروتئین های شوک حرارتی، نقش مهمی را در فرآیندهای اصلی سلولی بازی کرده و به عنوان ملازم ملکولی سایر پروتئین ها عمل می کنند، با توجه به اثرات مفید تمرین مقاومتی بر امراض متابولیکی نظیر دیابت هدف از تحقیق حاضر اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر سطوح پروتئین hsp70 در بافت چربی رت های نر دیابتی بود. مواد و روش ها: 40سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8هفته ایبا میانگین وزنی 20±250 گرم به 4 گروه کنترل سالم(10n=)، تمرین سالم(10n=)، دیابت کنترل(10n=) و دیابت تمرین(10n=) تقسیم شدند. دیابت القا شده از طریق تزریق درون صفاقی stz (55میلی گرم) صورت گرفت. گروه های تمرینی 16جلسه تمرین مقاومتی را اجرا کردندو تغییرات سطوح hsp70 در بافت چربی گروه های پژوهش با روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: پس از 16 جلسه تمرین مقاومتی وزن گروه های دیابتی نسبت به گروه های سالم به طور معناداری کاهش پیدا کرده بود(05/0 ?p). تمرین مقاومتی اختلاف معنی داری در سطوح پروتیئن hsp70ایجاد کرد(014/p=) و اثر متقابل تمرین و دیابت نیز مشاهده شد(001/p=). بحث و نتیجه گیری: فعالیت مقاومتی از طریق کاهش بافت چربی و بهبود حساسیت انسولینی، بهبود متابولیسم گلوکز و بهبود سیستم آنتی اکسیدانتی موجب تعدیل سطوح hsp70 در بافت چربی می شود و از پیشرفت بیشتر دیابت بازداری می کند.

با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیق و با در نظر گرفتن شرایط حاکم بر آزمودنی ها می توان نتیجه گرفت مصرف این مکمل در رشته هایی مانند شنا که در آن ورزشکار باید در روز در چندین مسابقه شرکت کند تاثیر قابل توجهی بر رکورد 400متر ندارد. احتمالا به برنامه ای با شدت، زمان و مقادیر مکمل اهن متفاوت نیاز است تا سازگاری دیده شود.نتایج، فقط در شاخص های خونی و فیزیولوژیکی آزمودنی ها و بین گروه های مصرف کننده مکمل اهن و تمرین هوازی (گروه یک) و تمرین هوازی و دارونما (گروه دو) با گروهی که فقط دارونما مصرف می کردند (گروه چهار) تفاوت معنی داری نشان داد اما با وجود این تحقیقات بیشتری در این زمینه احساس می شود.