با گسترش استفاده از داده های چندرسانه ای در دنیای مجازی و افزایش روزافزون احتمال سوءاستفاده از این داده ها، شیوه های پنهان نگاری روزبه روز بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. پنهان نگاری هنر ارتباط پنهانی است و هدف آن پنهان سازی اطلاعات به صورت غیرقابل رویت در رسانه ای دیگر مانند تصویر، فیلم، صوت و متن به منظور اثبات مالکیت یا انتقال اطلاعات می باشد به گونه ای که کمترین تغییر قابل کشف را در آن ایجاد نماید و نتوان موجودیت پیام پنهان در رسانه را حتی به صورت احتمالی آشکار ساخت. پنهان نگاری برگشت پذیر که به منظور انتقال اطلاعات با استفاده از یک داده ی میزبان و با فرض اینکه داده و فضای انتقال مورد نظر کاملاً امن است، یکی از پر استفاده ترین زمینه های پنهان نگاری می باشد. اکثر روش های پنهان نگاری برگشت پذیر موجود، زیرمجموعه پنهان نگاری های شکننده می باشند. یعنی اگر کوچک ترین تغییری در تصویر پنهان نگاری شده ایجاد شود، بازیابی داده مخفی ممکن نخواهد بود. این مطلب کاربرد پنهان نگاری برگشت پذیر را اکثراً به محیط های بدون اتلاف محدود کرده است. در این پایان نامه به بررسی انواع پنهان نگاری ها با تمرکز بر روش های پنهان نگاری برگشت پذیر پرداخته و به دنبال روش هایی خواهیم بود که ساختار بینایی انسان را مد نظر قرار داده و مقاومتی نسبی در برابر حملات احتمالی داشته باشند. روش های مهم قبلی در این زمینه بررسی شده و در نهایت الگوریتمی ارائه می گردد که نقاط ضعف الگوریتم های قبلی را تا حد ممکن برطرف سازد. نتایج پیاده سازی ها نشان می دهد که از نظر پارامترهای اصلی روش های پنهان نگاری برگشت پذیر، الگوریتم پیشنهادی از الگوریتم های قبلی بهتر و با ویژگی های ساختار بینایی انسان نزدیک تر می باشد.