این رساله با انجام مطالعه ای تطبیقی میان نمایش ایرانی "تعزیه" در دوره قاجار و نمایش چینی "کن چو" در دوره مینگ، با بهره گیری از آراء جامعه شناسی و جامعه شناسی هنر، علل تاریخی-اجتماعی رواج این دو گونه نمایشی در این دو دوره مورد نظر بررسی می کند.همچنین تبیین قواعد اجرایی این دو گونه نمایشی از دیگر اهداف این رساله است.

" آریان منوشکین " - ariane mnouchkine- ، سرپرست " گروه تئاتر خورشید "--theatre du soleil که فعالیت خود را از سال 1964 در پاریس آغاز کرده ، یکی از کارگردانان شناخته شده تئاتری قرن بیستم است. شهرت منوشکین و نیز گروه تئاتر خورشید به سبب آثار تئاتری اجرا شده در گروه به کارگردانی وی و همچنین سبک و روش خاصی است که او و گروه از همان روزهای نخست پیدایش، برای دستیابی به آن تلاش کرده اند. آن چه در این میان اهمیت دارد پژوهش دربارۀ کارگردانی است که تولیدات تئاتری گروه خود را بر پایۀ جست و جو و مطالعه، مشاهده، تجربه و بداهه سازی می آفریند. بد اهه سازی که با وفاداری به متن در پی کشف روابط و پیوند های جدید بین مفاهیم و شخصیت هاست. پرسش اصلی این پایان نامه این است که شیوه کار گروهی و نیز آمیزش شیوه های تئاتر شرق و غرب چه تاثیری بر کیفیت آثار یک گروه خواهد داشت. در این پایان نامه علاوه بر بررسی همه جانبۀ زندگی آریان منوشکین و همچنین گروه تئاتر خورشید، به وجوه متفاوت آثار شاخص وی و شیوه های اجرایی این آثار پرداخته خواهد شد و همچنین در بخشی مستقل ، از تأثیر تئاتر شرق و نمود آن در آثار این کارگردان مطرح قرن بیستم سخن خواهد رفت. این پایان نامه از 4 فصل تشکیل شده است.فصل اول با نگاهی اجمالی به شرایط سیاسی اجتماعی حاکم بر فرانسه در فاصله دو جنگ جهانی اول و دوم به وجوه مختلف زندگی شخصی و خانوادگی منوشکین می پردازد.فصل دوم به سر آغاز گروه تئاتر خورشید و اجراهایی چون خورده بورژواها ، آشپزخانه ، کاپیتان فراکاس – که اثری اقتباسی است - ، دلقک ها و 1789 اختصاص دارد.فصل سوم درباره ساختار گروه و نیز شیوه های کار منوشکین است و در فصل چهارم به اجرای آثار مولیر و نیز آثار شکسپیر و تاثیر شیوه های اجرایی نمایش شرق – به طور مشخص در اجرای آوای طبل ها روی سد – است. بخش دیگر پایان نامه به نتیجه گیری اختصاص دارد که در این بخش به تاثیر متقابل هنر شرق و غرب بر یکدیگر و نیز اهمیت کار جمعی داخته می شود.