گروه های پایانی هیدروکسیل در پلی(تترامتیلن اکساید) (ptmo) از طریق یک سری واکنش های متوالی به نمک های آمونیوم چهارتایی (qas) تبدیل می شوند. از ptmo ِ دارای کلاهک های qas برای ورود به گالری های سدیم مونت-موریلونیت (na-mmt) از طریق بیرون راندن یون های سدیم استفاده می شود. در ادامه، نانوذره های خاک رس اصلاح شده با بخش های آلی در خلال واکنش پلی افزایشی درون بستر یک پلی یورتان (pu) قطعه ایِ پایه -ptmo پخش می شوند (5/2، 0/5 و 0/7 درصد وزنی). برای شناسایی نمونه های به دست آمده آنالیز های ir، xrd، و sem مورد استفاده قرار می گیرند. نانوآمیزه های pu/qasptmo-mmt از نظر حرارتی و مکانیکی با تکنیک های tga و dmta مورد ارزیابی قرار می گیرند. این نانوآمیزه ها در مقایسه با نمونه پلی یورتان خالص در برابر گرما پایداری بیشتری از خود نشان می-دهند. بعلاوه، معلوم می شود که گرماتابی نمونه های بارگذاری شده با نانوذره های qasptmo-mmt با افزایش میزان نانوذره ها افزایش می یابد. از روی اندازه گیری های ضریب میراییِ (tan ?) نمونه های به دست آمده مشخص گردید که تحرک زنجیر های درشت مولکولی با ورود نانوذره های qasptmo-mmt درون بستر pu تا حدودی محدود می شود که این نشان از پخش یکنواخت ذره های نانوپرکننده داخل ماتریس بسپار می دهد.