زمانیکه دو ساختمان در کنار یکدیگر قرار می گیرند و خاک زیر پی دو ساختمان همگن و از یک جنس باشند. مشکلی که ممکن است رخ دهد افزایش نشست و همچنین افزایش نشست غیر یکنواخت پی است، که منجر به خرابی سازه می شود. روش های مختلفی برای کاهش نشست و افزایش ظرفیت باربری پی های سطحی متداخل وجود دارد که می توان به استفاده از پی های عمیق مانند شمع و مسلح سازی خاک اشاره کرد. مطالعات محدودی بر روی نشست های القایی که در اثر تداخل دو پی در کنار یکدیگر بوجود می آید صورت گرفته است. در این پایان نامه نشست نسبی پی های سطحی در کنار یکدیگر تحت بارگذاری استاتیکی مطالعه گردیده است. تحلیل انجام شده به منظور بررسی اثرات پارامتر های پی، پارامتر های مقاومتی خاک بر نشست نسبی پی می باشد. همچنین عواملی که منجر به کاهش نشست نسبی می شود بررسی شده است. در این تحقیق برای بررسی نشست نسبی پی های مجاور از نرم افزار مبتنی بر تحلیل اجزای محدودی استفاده شده است. برای این منظور یکبار یک پی با عرض کمتر و بار دیگر پی با عرض بزرگتر برای بارگذاری های مختلف مدل سازی شده است و نشست نسبی پی کوچکتر محاسبه می شود. محدودیت های موجود در این پایان نامه عبارتند از پارامتر های خاک فرض شده و پارامتر های پی، برای کاهش این محدودیت ها و کاربردی شدن این تحقیق به مطالعه موردی بر روی خاک شهر بابل پرداخته شده است. برای بررسی صحت مقادیر بدست آمده از نرم افزار به صحت سنجی مقادیر بدست آمده از این برنامه با مقادیر موجود آزمایشگاهی مثل تست ظرفیت باربری پی نواری و مقادیر موجود آزمایش بارگذاری صفحه بر روی خاک بابل پرداخته خواهد شد. با توجه به این تحقیق می توان نتیجه گرفت افزایش عمق مدفون پی باعث کاهش نشست نسبی خواهد شد همچنین افزایش عرض پی نشست نسبی را افزایش می دهد. برای کاهش نشست نسبی می توان از روش های مختلفی استفاده نمود از جمله: استفاده از شمع، ستون سنگی و اجرای سپر در کنار پی. اجرای شمع در زیر پی جدید باعث می شود تا تنش های این پی در اعماق پایین تری توزیع شود و باعث کاهش نشست نسبی خواهد شد. بنابراین هرچه طول شمع بیشتر شود نشست نسبی پی قدیمی بیشتر کاهش می یابد. همچنین اجرای سپر از القای تنش های پی جدید به پی قدیمی جلوگیری می کند که این نیز سبب کاهش نشست نسبی خواهدشد. همچنین اجرای ستون سنگی نیز باعث کاهش نشست نسبی خواهد شد.